پیام جوان: رسانه‌های ایران از افزایش چشمگیر مهاجرت از استان‌های مرکزی و جنوبی به استان‌های شمالی کشور خبر می‌دهند. این موضوع نگرانی‌هایی را در خصوص پیامدهای اجتماعی، اقتصادی و امنیتی این پدیده به وجود آورده است.
وب‌سایت «عصر ایران» در گزارشی با طرح این پرسش که «خود مسئولین حاضرند در محیط فقیر و در محرومیت کامل زندگی کنند؟» به بررسی ریشه‌های این مهاجرت پرداخته است.
کمبود آب، یکی از عوامل اصلی مهاجرت از استان‌های مرکزی و شرقی کشور عنوان شده است. خشکسالی‌های پیاپی و سوء مدیریت منابع آبی، بسیاری از مردم این مناطق را از کشاورزی و دامپروری، که شغل اصلی آنها بوده، محروم کرده است.
یک جمعیت‌شناس نیز نوع تخصیص بودجه را عامل دیگری در این زمینه می‌داند. شهلا کاظمی‌پور به وب‌سایت «خبرآنلاین» می‌گوید: «مهاجرت کردن به‌خاطر به‌دست آوردن رفاه بیشتر است و این رفاه بیشتر در حال حاضر در مهاجرت از شهری به شهر دیگر دنبال می‌شود.»
از سوی دیگر، احد وظیفه، رئیس مرکز ملی خشکسالی سازمان هواشناسی، سال گذشته هشدار داده بود که خشک شدن رودخانه هیرمند، مهاجرت از استان سیستان و بلوچستان را به شدت افزایش خواهد داد. به گفته وی، این مهاجران بیشتر به استان‌های شمالی کشور مهاجرت می‌کنند.
داریوش گل‌علیزاده، رئیس مرکز ملی هوا و تغییر اقلیم سازمان حفاظت محیط زیست نیز هفته گذشته اعلام کرد که در دو سال اخیر، ۸۰۰ هزار نفر به دلیل تغییرات اقلیمی از استان‌های مرکزی و جنوبی به استان‌های شمالی مهاجرت کرده‌اند. وی این موضوع را پیامد جدی تغییرات اقلیمی در کشور دانست و هشدار داد که می‌تواند در آینده ابعاد امنیتی نیز داشته باشد.
کارشناسان معتقدند که مهاجرت‌های محیط زیستی، که از هوای آلوده شروع شده و به کمبود آب رسیده است، می‌تواند تبعات منفی بسیاری برای استان‌های مقصد نیز داشته باشد.
تفاوت فرهنگی، نگاه مردم بومی به مهاجران، نیازهای مسکن، کالاهای اساسی زندگی، آموزش و بهداشت و دیگر الزامات زندگی شهری از جمله مواردی است که می‌تواند سطح کیفی زندگی در شهرهای شمالی را با چالش روبرو کند.
در حال حاضر، شهرهای مختلف ایران با جمعیت فعلی خود، چالش‌های بسیاری برای زندگی روزمره دارند. اضافه شدن بار ناشی از مهاجرت بین شهری به این چالش‌ها، می‌تواند وضعیت را به مراتب بدتر کند.
به نظر می‌رسد برای حل این معضل، نیازمند برنامه‌ریزی جامع و بلندمدت برای توسعه متوازن و پایدار در تمام نقاط کشور هستیم.
در این برنامه باید به مسائلی مانند:
- ایجاد فرصت‌های شغلی در مناطق محروم
- مدیریت منابع آب و مقابله با خشکسالی
- کاهش آلودگی هوا
- توسعه زیرساخت‌های رفاهی و آموزشی در مناطق کمتر توسعه یافته
- ترویج فرهنگ صلح و همزیستی بین اقوام مختلف
توجه ویژه شود.
عدم توجه به این موضوع می‌تواند پیامدهای ناگوار اجتماعی، اقتصادی و امنیتی را برای کشور به دنبال داشته باشد.
بر اساس گزارش VOA
