فرش دستباف ایرانی، که زمانی نماد افتخار و هنر این سرزمین بود، در حال از دست دادن جایگاه خود در بازار جهانی است. استان فارس، به عنوان قطب تولید فرش ایران، با کاهش اقبال به بافندگی فرش روبرو شده است.

دلایل متعددی برای این امر وجود دارد، از جمله:

• بحران در حوزه صادرات: هزینه‌های بالای صادرات، نابسامانی در برندینگ بین‌المللی، و سیاست‌های ارزی نادرست، صادرات فرش ایرانی را به شدت کاهش داده است.
• کاهش تقاضا: تغییر سلیقه‌ها و رقابت با فرش‌های ماشینی و محصولات مشابه از کشورهای دیگر، تقاضا برای فرش دستباف ایرانی را کاهش داده است.
• فقدان حمایت از بافندگان: دستمزد پایین، شرایط نامناسب کار، و فقدان بیمه و حمایت‌های اجتماعی، انگیزه را برای نسل جدید جهت بافندگی فرش کاهش داده است.

آمارها تکان دهنده هستند:

• صادرات فرش ایرانی از ۲ میلیارد دلار در سال ۱۳۷۳ به ۵۰ میلیون دلار در سال ۱۴۰۱ کاهش یافته است.
• تعداد بافندگان فرش در استان فارس از ۳۰۰ هزار نفر به ۱۷۰ هزار نفر کاهش یافته است.
• سهم ایران از بازار جهانی فرش از ۳۰ درصد به ۳ درصد کاهش یافته است.
• اگر اقدامی فوری صورت نگیرد، فرش ایرانی به طور کامل جایگاه خود را در بازار جهانی از دست خواهد داد.

بر اساس گزارش VOA