پیام جوان: سیاست‌های اقتصادی دولت جمهوری اسلامی ایران فشارهای اقتصادی را بر جامعه افزایش داده است. در این بین، مستاجران دو بار از این فشارها آسیب می‌بینند: یک بار با افزایش تورم و بار دیگر با افزایش مالیات.

روزنامه دنیای اقتصاد با اشاره به فرمول معافیت مالیاتی در لایحه بودجه سال ۱۴۰۳ نوشته است که درآمد سالانه تا ۱۲۰ میلیون تومان معاف از مالیات است. با این حال، این میزان درآمد برای اجاره یک آپارتمان مناسب در تهران کافی نیست.

بر اساس آمارهای رسمی، متوسط درآمد ماهانه یک خانواده تهرانی در سال ۱۴۰۲ حدود ۲۳ میلیون تومان است. از این مبلغ، قرار است یک میلیون و ۷۰۰ هزار تومان ماهانه بابت مالیات کسر شود.

با توجه به متوسط اجاره‌بهای ۱۵ میلیون تومانی در تهران، مالیات کسر شده از درآمد ۲۳ میلیون تومانی معادل ۷ متر مربع است. این یعنی مستاجران باید برای تامین هزینه‌های زندگی خود، ۷ متر مربع از فضای زندگی خود را از دست بدهند.

نویسنده این گزارش تاکید کرده است که این فرمول مالیاتی فقط حقوق‌بگیران مستاجر را تحت تأثیر قرار می‌دهد و «چند خانه‌ای‌ها» کماکان از هر نوع هزینه مالیاتی معاف هستند.

این سیاست مالیاتی دولت وضعیت مالی بخش قابل توجهی از مردم را تحت تأثیر قرار خواهد داد. جمعیتی که نماینده وزیر راه و شهرسازی در کارگروه «تنظیم و کنترل بازار املاک و مستغلات» گفته است که هشت میلیون خانوار هستند.

در همین حال، آمارهای دولتی نشان می‌دهد که نرخ رشد اجاره‌بها در تهران در هفت ماهه نخست سال ۱۴۰۲ بیش از ۵۵ درصد افزایش یافته است. این رقم بیش از دو برابر میانگین سالانه افزایش اجاره‌بها در ۳۰ سال گذشته است.

خروج مستاجران از فهرست خریداران خانه نیز از دیگر پیامدهای افزایش تورم مسکن است. متوسط قیمت هر متر مربع آپارتمان در تهران از ۶ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان در بهار ۱۳۹۷ به بیش از ۸۰ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان در شهریور ۱۴۰۲ رسیده است.

افزایش تورم و مالیات فشار دوگانه‌ای بر مستاجران وارد می‌کند. این فشارها باعث شده است که بسیاری از مستاجران توان تامین هزینه‌های زندگی خود را از دست بدهند و از خرید خانه نیز ناتوان شوند.

بر اساس گزارش VOA