پیام جوان: سپیده قلیان، فعال مدنی و زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، در اعتراض به تبعید سعید مدنی، خود و دیگر زندانیان تبعیدی و همچنین عدم انتقالش به زندان محل سکونت، از روز چهارشنبه ۱۵ فروردین ۱۴۰۳ دست به اعتصاب غذای نامحدود زده است.

خانم قلیان که پیش از این نیز بارها به شرایط تبعید خود در زندان‌های مختلف ایران اعتراض کرده بود، در نامه‌ای در آذر ۱۴۰۲ نوشته بود: “سال‌هاست که در تبعید به سر می‌برم. طی این سال‌ها برای رفع این حکم دست به هر کاری زده‌ام؛ نامه‌نگاری، مذاکره، مناقشه، تحصن، اعتصاب. گفته‌ام جان و نان خانواده‌ام در خطر است، هر هفته طی کردن هزاران کیلومتر راه مصیبت است.”

تبعید زندانیان سیاسی به زندان‌های شهرهای دور از محل زندگی آنها، که از آن به عنوان روشی برای مجازات بیشتر توسط مقامات جمهوری اسلامی استفاده می‌شود، ملاقات خانواده‌ها با آنها را به شدت دشوار می‌کند.

در حال حاضر، برخی از زندانیان دیگر از جمله منوچهر بختیاری و ناهید شیرپیشه، والدین پویا بختیاری، جانباخته اعتراضات آبان ۹۸، نیز در زندان‌هایی دور از محل زندگی خود به سر می‌برند.

سپیده قلیان که ۲۴ اسفند ۱۴۰۱ پس از آزادی از زندان، در مسیر بازگشت از تهران به خوزستان مجدداً بازداشت و به اوین منتقل شده بود، پیشتر نیز ۵ سال از سوی وزارت اطلاعات به نفی بلد محکوم شده بود.

تبعید زندانیان سیاسی و ایجاد موانع برای ملاقات حضوری خانواده‌ها، بارها جان اعضای خانواده‌ها را به خطر انداخته است. در سال ۱۳۹۲، مادر و همسر پیمان (امیررضا) عارفی، زندانی سیاسی تبعید شده به زندان مسجد سلیمان، در بازگشت از ملاقات او در یک سانحه رانندگی جان خود را از دست دادند.

بر اساس گزارش VOA