پیام جوان: به گزارش ان بی سی بی اریا، یک پسر بچه هفته ساله با یک بیماری بسیار نادر مغزی، در بیمارستان، جان سپرد.

David Pruitt هفت ساله از Tehama County، روز هفت آگوست به دلیل داشتن آمیب مغزخوار، درگذشت.

این بیماری بسیار نادر است و از سال ۱۹۷۱ تاکنون تنها ۱۰ کیس مبتلا به این بیماری در کالیفرنیا گزارش شده است. گفته می شود که پسر بچه احتمالا در دریاچه ای در Tehama آلوده به این بیماری شده است.

والدین وی درخواست مصاحبه The Associated Press را رد کردند. اما عمه وی گفت: “آنها می خواهند مردم از آمیب و علائم این بیماری مطلع باشند.”

درباره این بیماری:

نِگلیریا فاولِری (یا آمیب مغزخوار) گونه‌ای آمیب تک‌یاخته‌ای است که در آب‌های شیرین و گرم زندگی می‌کند و در انسان موجب بروز التهاب حاد پرده‌های مغز و نخاع می‌گردد که به آن PWA می‌گویند و ظرف چند روز منجر به مرگ می‌گردد.

این آمیب در طول چرخه حیات خود، به سه صورت مختلف می‌تواند درآید:

• Cyst
• Flagellate
• Trophozoite

نوع کیستی آن تنها زمانی ایجاد می‌شود که شرایط محیطی برای ادامه زندگی این تک‌یاخته، دشوار باشد (همانند کمبود مواد مغذی) و در واقع این تک‌یاخته با تبدیل شدن به فرم کیستی، خود را از شرایط ناهموار و نامناسب محیط، حفظ می‌کند. در بدن انسان هرگز نوع کیستی یا تاژک‌دار دیده نمی‌شوند و تنها نوع تروفوزوئیت آن است که می‌تواند منجر به بیماری گردد. نگلیریا از باکتری‌های دیگر تغذیه می‌کند.

نگلیریا فاولری نسبت به گرما مقاوم است و به‌طور معمول در دمای ۴۵ درجه سانتی‌گراد رشد و نمو می‌یابد و حتی قادر است دماهای بیشتر را برای مدتی کوتاه تحمل کند و به زندگی ادامه دهد.

تشخیص:

یافته‌های حاصل از بررسی مایع مغزی-نخاعی در این بیماران، بسیار شبیه به یافته‌های مشابه در مننژیت باکتریایی است: گلبول‌های سفید بیش از ۱۰۰۰ عدد که گاهی تعدادشان به ۲۰۰۰۰ در میلی لیتر هم می‌رسد، افزایش پروتئین و کاهش قند.

در همه افرادی که نشانه‌های بالینی و آزمایشگاهی مننژیت را دارند اما در رنگ‌آمیزی گرم و کشت مایع مغزی-نخاعی و ردیابی آنتی‌ژنی چیزی یافت نمی‌شود، باید به این بیماری شک کرد و درباره سابقه تماس بیمار با آب‌های شیرین در ۲-۱ هفته گذشته هم سؤال نمود.

حضور تروفوزوئیت نگلیریا در مایع مغزی-نخاعی برای اثبات این بیماری، نشانه‌ای قطعی (پاتوگنومونیک) است؛ هرچند در بیشتر موارد، مایع مغزی-نخاعی استریل است و چیزی در آن یافت نمی‌شود. متأسفانه آزمایش‌های سرولوژیک در تشخیص عفونت‌های حاد نگلیریا، کمک‌کننده نیست و ارزش تشخیصی چندانی ندارند.

لازم به ذکر است که تنها، فرم «تروفوزوئیت» نگلیریا، قادر است به بافت مغز تهاجم کند و فرم «کیست» آن بیماری‌زا نیست.

پیشگیری و درمان این بیماری:

ضدعفونی کردن آب‌های آشامیدنی شهری و استخرهای شنا به مقدار کافی و با روش‌های صحیح، امری ضروری است. متأسفانه از آنجایی که چنین کاری برای سایر آب‌های شیرین (مثل دریاچه‌ها و رودخانه‌ها و سدها) وجود ندارد، باید حتی‌الامکان از شنا در آن‌ها (بویژه در مناطق گرمسیر) خودداری کرد. غواصی بدون تجهیزات، شنا زیر آب و شیرجه زدن، می‌تواند احتمال ورود این آمیب به بدن را افزایش دهد.

عده انگشت شماری از بیماران که از این عفونت کشنده نجات یافته‌اند با «آمفوتریسین بی» اینتراتکال(تزریق درون کانال نخاعی) «فلوکونازول»، «میکونازول»، «ریفامپین» و «دگزامتازون» درمان شده بودند.