درگیریهای مردم ایران با دولت جمهوری اسلامی در سال ۱۳۹۸ روزانه در حال اوج گیری است و نشانه ای از عقب نشینی مردم از بروز دادن احساسات عمیقشان به رژیم ایران دیده نمی شود.
بعد از ترور قاسم سلیمانی حکومت فرصت را غنیمت شمرد و با استفاده از ریشه ی مذهب و تعصب باری دیگر افکار مردم را جریهه دار کرد و با فرستادن میلیونها نفر در تشیع جنازه او بازار خود را دوباره برای رای در انتخابات گرم کرد که بعد از ۴۰ سال خودشان را در برابر جهانیان چند برابر تثبیت کرده باشند غافل از اینکه مردم ایران از وجود این رژیم به ستوه آمده اند و زنگ خطر فروپاشی به صدا درآمده است.
۱۸ دی، روزی ننگین در کارنامه دولت جمهوری اسلامی است. در این روز با از بین بردن هواپیمای اوکراینی و مسافرین اکثرا ایرانی بار دیگر زهری به زخم عمیق مردم بی دفاع ایران پاشیده شد. اگر دولت اسلامی اینقدر از حمایت مردم به حکومت خود اطمینان دارد چرا اعتراضات مردم فقیر و گرسنه و جان مردمی که روزی حامیان آنان بودند را به خون می کشاند. سال ۸۸ وقتی که به ندای مردم برای یک حکومت دمکراسی جواب منفی داده شد ساقه ی گل رژیم نیز بریده شد و هم اکنون شاهد پژمردگی آن می باشیم. سعی بیشتر رژیم برای برپا ماندن با تحت فشار گذاشتن مردم زیرظلم و ستم، همانند تقلا در باتلاق گِلی است که هر چه اعمال زور بیشتری را از خود به واکنش می گذارد تاریخ انقضای خود را بیشتر به جلو می کشاند.
از طرفی دیگرکشورهایی مانند انگلیس، فرانسه و آلمان در نگه داشتن برجام که حکومت غیر مردمی در ایران را حمایت می کند همچنان ادامه می دهند. به نظر شما این به چه معناست؟ کشورهایی مانند کانادا و استرالیا که تا به امروز تحت سلطه ی انگلیس هستند و بواسطه ی غارت منابع طبیعی ایران از جمله طلا، مس، منگنز، کرومیت، قلع و روی و غیره بعد از انقلاب ثروتمند شده اند در حمایت از حکومت اسلامی، صدای آزادیخواهانه مردم ایران را نمی شنوند و انگار حقوق بشر برای مردم ایران اجرایی نیست ولی پس بعد از پیروزی مردم در دولت آینده ایران، انگلیس دیگر نقشی سیاسی و مخرب برای ایران را نخواهند داشت و دستشان بعد از ۴۰۰ سال برای همیشه قطع خواهد شد.
چرا جنگ نشد؟
بعد از حمله موشکی ایران با موشک کروز به آرامکو و موفقیت در ضربه زدن جمهوری اسلامی به این تاسیسات، امریکا با یک تهدید جدی مواجهه شده است. بالغ بر ۸۸ پدافند هوایی مستقر در شمال عربستان نتوانستند موشکهای جمهوری اسلامی را ردگیری و یا ساقط کنند و این یک معما برای ارتش آمریکا شده است تا اینکه ۸ ژانویه ایران دوباره با پرتاب ۱۵ موشک توانست چندین نقطه مختلف از پایگاههای آمریکا در عراق را نشانه گرفته و نه تنها موفق شد چند تای آنها به هدف بزند بلکه باز هم سیستم پدافندی آمریکا نتوانست جلوی این موشکها را بگیرد. این که جمهوری اسلامی می تواند تمامی نیروهای آمریکایی مستقر در منطقه را زیر گلوله باران موشکهای خود قرار دهد و منجر به تلفات و خسارات بالایی به این نیروها وارد کند موضوع جنگ را تحت الشعاع قرار داده است و از طرفی دیگر این توانایی برای اسراییل می تواند تهدیدی بسیار خطرناک باشد.
