– عشق بردبارومهربان است .
– درعشق حسادت وخودبینی وتکبرنیست.
– عشق رفتارناشایسته ندارد. خودخواه نیست. خشمگین نمیشود و کینه به دل نمیگیرد.
– عشق از ناراستی خوشحال نمیشود ولی از راستی شادمان میگردد.
– عشق درهمه حال صبرمیکند و در هرحال خوش باور و امیدوار است و هر باری را تحمل میکند.
– عشق نام دیگرپروردگار است و او همیشه آماده است که فرزندانش را درآغوش بگیرد چه گناهکار و چه بیگناه.
راستی اگرچشم دلمان به حقیقت این عشق بازمی شد دنیا را چطور می دیدیم و نظرمان به اطرافیان مان چطوری تغییر می کرد؟
محبت شاخه ای از درخت عشق است و دریک شخص عاشق محبت کاملا آشکار است چونکه از درون خود را پاک میداند و اجازه نمیدهدکه هیچ نیرویی آنرا خدشه دار کند و خود را درگیر مسائل و یا افراد با انرژی منفی نمی کند.
محبت یک خصلت انسانی است ولی وقتی از درخت عشق تغذیه می شود می تواند در درد دل دیگران شریک شود و مشکلات دیگران رادرک کند. سالها پیش وقتیکه پدرم فوت کرد بی اراده گریه میکردم وکم کم به این حقیقت پی بردم که کنترل احساساتم بی فایده است و بایستی خودم را آزاد بگذارم که این غم خودش را از وجودم رها سازد. در یکی از لحظاتی که این اتفاق افتاد محبت یکی از دوستان پدرم که با او همکار بود به من آرامش داد و آن لحظه را هیچ وقت فراموش نمیکنم. این آرامش دوستی ما را صمیمی تر کرد و از آنروز به بعد در راستی را بطه مان را ادامه دادیم و ازگفتن حرف دلمان به یکدیگر ابایی نداشتیم.
چه نیرویی می تواند دوستی و حس اعتماد را بین مردم بوجود بیاورد؟
عشق انسانی متاسفانه ریشه ندارد و همیشه در تلاطم است و هر روز می تواند حالتهای جورواجور بخود بگیرد و به این خاطر بعضی دوستیها و یا حتی ازدواجها ناموفق هستند چونکه اساس و بنای آنها بر پایه ی خودخواهی، منافع شخصی و یا هوا و هوس بوده است.
ازدواجی که از صمیم قلب محبت به همسر نمی رساند مانند سراب صحرای داغی است که رابطه ها را در تشنگی نگه می دارد و دیر یا زود به جدایی کشیده می شود.
فقط روح راستی که زاییده محبت است به انسان آرامش می دهد و با این درایت می توان از نادانی دیگران گذشت کرد.
پروردگار شعور و معرفت عشق خود را در افرادی تجلی می کند که مثل خود به هستی ارزش می دهند و به همه چیز راضی هستند چونکه او بهترین را برای ما می خواهد و با این تفاهم که انسانها نیز مخلوقات خدا هستند می توانیم در تعلیم عشق به یکدیگر از سرزنش و ملامت کردن به خاطر اشتباهاتمان بگذریم تا دوستیها بتوانند شکل درست بخود بگیرند و رابطه ها جدا ناپذیر بشوند.
وصل شدن به درخت عشق احتیاج به مذهب خاصی ندارد فقط اینکه با تمام وجودمان بدانیم که او هست و باور داشته باشیم که او زنده است تا روح راستی بتواند فرمان زندگی ما را بدست بگیرد. زندگی پردغدغه افکار ما را بطوری تشویش و نگران می کند که حتی اجازه فراهم شدن شرایط لازم برای درک از این موضوع را به ما نمیدهد ولی تشنگی وجود ما به درخت عشق مرتب در حال فریاد زدن از این کمبود درونی ماست چونکه ته دلمان یقین داریم که او می شنود و حاضر است برای ما هر کاری انجام دهد.
علت برگزاری جشن کریسمس برای بیشتر از نیمی از مردم جهان، بیاد آوردن ظهور مسیح در این دنیاست که پروردگار برای اجابت دعاهای متواضعان، مسکینان، صلح جویان، پاکدلان، خاضعان، نیکوکاران، مظلومان و تشنگان صداقت، مسیح را فرستاد که به قلبشان آرامش دهد و درد جدایی را با نفَسی تازه شفا بخشد و جدایی که بین او و فرزندانش با باورهای غلط بوجود آمده بود را از آنان بزداید.
کریسمس جشن آمدن مسیح مظهر عشق پروردگار و هدیه ی او به انسانها است که با لمس قلبها آرامش، سعادت، برکت، تندرستی و … محبت را به دنیا عرضه کند. این کریسمس را به تمام مسیحیان تبریک می گویم.
