هر طفلی که به این دنیای خاکی وارد می شود بواسطه ی پدر و مادرشان که در چه نقطه جغرافیایی روی کره زمین زندگی می کنند مجبور به قبول رسم و رسومات و مذهب آن محل هستند.
مقتضی بر فرهنگ آن ملت، آینده طفل از قبل برنامه ریزی می شود. باید دوران کودکستان، ابتدایی، دبیرستان و دانشگاه طی شود که در نهایت به شخصیتی مورد قبول آن جامعه شکل بگیرد.
پس از آن کار و تشکیل خانواده بطور مشخص روند نرمال زندگی خواهد بود تا مرگ فرا رسد که فرزندان دوی ماراتن زندگی را ادامه دهند. اما هدف چیست؟ آیا ما به این خاطر بدنیا آمده ایم که نسلها را تداوم بخشیم و یا هدفی دیگر نیز هست که از آن خبر نداریم؟
مدتهاست که در تلویزیون پیام جوان برنامه هایی را پخش می کنیم که اطلاعات بدست آمده از باستانشناسان را به تماشا می گذاریم که انسان را متحیر می سازد. اطلاعاتی که با آنها تواناییهای گذشتگان ما را مبهوت می کند که چطور بدون داشتن امکانات و تکنولوژی به دستاوردهای غیر ممکن زمان خود رسیده اند.