نویسنده: شهرداد خبیر – اکنون که هیجان انتخابات و امواج مردد – چه کنم، چه کنی– فرونشسته و رئیس جمهور منتخب، فرصتی یافته تا نیمرخی بنماید و در غیاب هر گونه گفتمان مشخص سیاسی و برنامه اقتصادی، ضمن حواله مشت گره کرده اش به مخالفان، بناچارمشت خود را نیز باز کرده تا شعار و حدت نیروهای مافیایی را، درعین داشتن منافع متضاد غارتگرانه، سر دهد. این شعار عوام فریبانه، مرا به خاطره ای از دوران کودکی ام می برد که پدر مرا بزور به سلمانی می برد. کنتراست (Contrast) تیغ آهیخته! در دست آرایشگر و فریاد تهدید به قتل!، برآمده از برخورد دو لبه قیچی از یکسو، با تابلوی آرامش بخش – آرمانشهر یا بهشت – (نامگذاری از منست، آنهم بعد از دهه ها تجربه زندگی) اویخته بر دیوار، از سوی دیگر، هنوز بیادم مانده. در متن تابلو، تصویری بود از: گرگ و میش، باز و کبوتر، شیر و آهو و … در کنار هم و بعضاً در آغوش هم! در مرغزار و بستانی، که بخوش و ایمنی آرمیده بودند…
September 2024
