چاقی و داروهای نوین: راهنمای مشروط سازمان جهانی بهداشت برای استفاده موثر

پیام جوان: سازمان جهانی بهداشت (WHO) در نخستین راهنمای جامع خود درباره داروهای کاهش وزن، اعلام کرد که این داروهای پرفروش می‌توانند در درمان چاقی مورد استفاده قرار گیرند، اما تاکید کرد که اثربخشی آن‌ها منوط به همراهی با ورزش منظم، رژیم غذایی سالم و مشاوره‌های تخصصی است. این توصیه‌ها در بحبوحه بحث‌های گسترده میان مقامات بهداشتی و پزشکان پیرامون بهترین رویکرد نسبت به داروهای ضدچاقی و دیابت مانند وگووی (Wegovy) و مونجارو (Mounjaro) منتشر شده است که در سال‌های اخیر به سرعت محبوبیت یافته‌اند.

این داروها که بخشی از خانواده آگونیست‌های گیرنده پپتید شبه‌گلوکاگون-۱ (GLP-1) هستند، با تقلید از هورمونی که مسئول کاهش اشتها است، به افراد در کاهش وزن کمک می‌کنند. با این حال، یکی از چالش‌های اصلی مطرح شده، بازگشت وزن در بسیاری از مصرف‌کنندگان پس از قطع دارو است که پرسش‌هایی را درباره لزوم مصرف مادام‌العمر و بهترین شیوه‌های حمایت از بیماران مطرح می‌سازد. راهنمای WHO شامل داروهایی نظیر تیرزپاتاید (Tirzepatide)، سماگلوتاید (Semaglutide) و لیراگلوتاید (Liraglutide) می‌شود.

سازمان جهانی بهداشت توصیه‌های خود را “مشروط” توصیف کرده است. این شرطی بودن به این دلیل است که اگرچه شواهد نشان‌دهنده اثربخشی این داروها در درمان چاقی و مشکلات متابولیک است، اما داده‌ها درباره پیامدهای بلندمدت، هزینه‌ها، تاثیر بر نظام‌های سلامت و سایر عوامل هنوز محدود هستند. کارشناسان سلامت قلب و عروق از این توصیه‌ها استقبال کرده‌اند. دکتر ماری اسپریکلی، متخصص تغذیه، بر اهمیت ترکیب دارو با حمایت‌های رفتاری و ضرورت دسترسی عادلانه به درمان تاکید کرد و چاقی را بیماری مزمن و عودکننده دانست که نیازمند مدیریت بلندمدت و یکپارچه است.

بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت، بیش از ۸۹۰ میلیون بزرگسال در سراسر جهان دچار چاقی هستند که می‌تواند پیامدهای جدی برای سلامت داشته باشد و سالانه عامل مرگ حدود ۳.۷ میلیون نفر بر اثر بیماری‌های مرتبط با آن نظیر قلبی‌عروقی، دیابت و سرطان است. این راهنما تصریح می‌کند که درمان چاقی باید شامل ترکیب دارو با حمایت‌های رفتاری برای ترویج سبک زندگی سالم و ورزش منظم باشد و بیماران باید تحت پیگیری بلندمدت قرار گیرند. سازمان جهانی بهداشت اعلام کرده که نسخه بعدی توصیه‌هایش بر افزایش دسترسی به داروهای GLP-1 متمرکز خواهد بود، زیرا این داروها در آینده در دسترس‌تر خواهند شد.