پیام جوان: یک پژوهش جدید نشان می‌دهد تمرکز سنتی دانشمندان بر حذف پلاک‌های پروتئینی «بتا-آمیلوئید» از مغز بیماران آلزایمر ممکن است به‌تنهایی برای مقابله با ریشه بیماری کافی نباشد. این مطالعه که توسط محققان دانشگاه متروپولیتن اوساکا انجام شده، نشان می‌دهد رویکرد پاکسازی آمیلوئید هرچند در کاهش تجمع پروتئینی موفق است، اما لزوماً به بهبود عملکردهای حیاتی مغز منجر نمی‌شود.
طبق نتایج منتشرشده، حتی پس از حذف بخش قابل‌توجهی از آمیلوئیدها با کمک داروی جدید «لکانمب»، سیستم پاکسازی طبیعی مغز یا همان «سیستم گلیمفاتیک» دوباره فعال نمی‌شود. این سیستم که نقش مهمی در دفع مواد زائد مغزی دارد، در بیماران آلزایمر دچار اختلال جدی است. در این مطالعه، ۱۳ بیمار تحت درمان با لکانمب قرار گرفتند و تغییرات مغزی آنان با MRI بررسی شد، اما پس از سه ماه هیچ بهبودی در شاخص‌های عملکرد گلیمفاتیک مشاهده نشد.
پژوهشگران تأکید می‌کنند که مشکل آلزایمر پیچیده‌تر از آن است که تنها با حذف پلاک‌های آمیلوئید برطرف شود. هنوز مشخص نیست که آمیلوئید و پروتئین‌های «تاو» علت اصلی بیماری‌اند یا نشانه‌های یک فرآیند آسیب‌شناختی عمیق‌تر. یافته‌ها بیانگر آن است که داروهای ضد آمیلوئید شاید روند زوال شناختی را کند کنند، اما توانایی بازگرداندن آسیب‌های عصبی موجود را ندارند.
این نتایج بار دیگر نگاه پژوهشگران را به سمت اهمیت تشخیص زودهنگام و شناسایی نشانگرهای اولیه زوال عقل جلب کرده است. مطالعات پیشین نیز نشان داده‌اند اثربخشی لکانمب عمدتاً در مراحل ابتدایی آلزایمر قابل مشاهده است؛ امری که ضرورت توسعه ابزارهای تشخیص سریع‌تر و درمان‌های چندبُعدی را بیش از پیش پررنگ می‌سازد.
