پیام جوان: زی تِنگ وانگ، شعبدهباز و زیستمولکولیست اهل میزوری که با نام هنری «زی ذهنخوان» شناخته میشود، سالها پیش دست به اقدامی نوآورانه زد و یک ریزتراشه RFID را بین انگشت شست و اشارهاش کاشت. هدف او از این تجربه، تلفیق هنر شعبدهبازی با فناوری پیشرفته بود تا بتواند با استفاده از این ایمپلنت، رویدادهای دیجیتال را در حین نمایشهای خود فعال کند و بعد جدیدی به اجراهایش ببخشد. با این حال، جذابیت اولیه این ایده در عمل با چالشهای جدی مواجه شد.
وانگ دریافت که بسیاری از گوشیهای هوشمند قابلیت RFID را یا بهصورت پیشفرض غیرفعال دارند یا در تشخیص دقیق تراشه از زیر پوست دست با مشکل روبرو میشوند. علاوه بر این، هدایت تماشاگران برای یافتن نقطه دقیق تراشه و فعالسازی آن، روند نمایش را کند و نامطمئن میساخت که در نتیجه، جنبه جادویی و تکنیکی ترفندها را تضعیف میکرد. پس از کنار گذاشتن کاربرد اجرایی، وانگ تلاش کرد تا از این تراشه برای مقاصد شخصی بهره گیرد.
او ابتدا آدرس بیتکوین و سپس لینک یکی از میمهای محبوب سایت ایمگور را روی آن ذخیره کرد. اما تغییرات ساختاری در لینکهای ایمگور باعث شد دادههای ذخیرهشده عملاً کارایی خود را از دست بدهند و تراشه بدون کاربرد باقی بماند. نقطه اوج ناکامی زمانی فرا رسید که وانگ تصمیم گرفت تراشه را مجدداً برنامهریزی کند، اما متوجه شد رمز عبوری که برای حفاظت از امکان نوشتن روی آن تعیین کرده بود را فراموش کرده است.
این فراموشی، با توجه به سازوکار امنیتی بسیاری از تراشههای RFID و NFC، عملاً دسترسی به ایمپلنت را ناممکن ساخت. اکنون وانگ با یک ایمپلنت بیمصرف و غیرقابل بهروزرسانی در دست خود مواجه است که نمونهای عینی از چالشهای بایوهکینگ و محدودیتهای کنترلپذیری و بازگشتپذیری فناوریهای کاشتهشده در بدن انسان به شمار میرود.
