پیام جوان: کانون نویسندگان ایران روز دوشنبه ۲۴ مهر، با اشاره به «قتل فجیع» داریوش مهرجویی، فیلم ساز، و همسرش، وحیده محمدی‌فر، فیلم نامه‌نویس، اشاره کرد که «حاکمیت از پاسخ گویی به ابهامات و شرح چگونگی آنچه بر آن دو رفته است»، سر باز می زند.
به نقل از صدای آمریکا، در اطلاعیه کوتاه این تشکل نوشته شده است که «این جنایت هولناک، که بسیاری از ابعاد آن همچنان در پرده‌ای از ابهام باقی مانده است، واکنش‌های گسترده‌ای برانگیخت و جامعه را در بهت و خشم فرو برد.»
کانون نویسندگان ایران اشاره کرد که حکومت جمهوری اسلامی «ید طولایی در تعقیب و آزار و حتی قتل نویسندگان و هنرمندان آزادی‌خواه دارد.»
بامداد یکشنبه ۲۳ مهر، رسانه‌ها در ایران از قتل داریوش مهرجویی ۸۴ ساله و همسرش، وحیده محمدی‌فر ۵۴ ساله در ویلای شخصی آنها در منطقه زیبا دشت در شهرستان فردیس از توابع استان البرز در نزدیکی پایتخت ایران خبر دادند.
در پی قتل داریوش مهرجویی و وحیده محمدی‌فر، که با ابهامات بسیاری در جزییات و انگیزه‌ها روبه‌رو است، بسیاری از کاربران شبکه‌های اجتماعی آن را مشابه «قتل‌های زنجیره‌ای» دانستند. مقایسه‌ای که با واکنش‌های بسیاری میان رسانه‌های حکومتی روبه‌رو شد و ارگان مطبوعاتی دولت جمهوری اسلامی از چنین تشبیهی انتقاد کرد.
روزنامه «ایران»، رسانه رسمی دولت جمهوری اسلامی، در شماره روز دوشنبه بیست و چهارم مهر خود مدعی شد که قتل داریوش مهرجویی و همسرش «هیچ شباهتی» با کشتار حکومتی نویسندگان و هنرمندان در دهه ۷۰ خورشیدی که با عنوان «قتل‌های زنجیره‌ای» شناخته می‌شود، ندارد.
هر چند در نقطه مقابل، روزنامه «کیهان» که زیر نظر نماینده مستقیم علی خامنه‌ای اداره می‌شود، ادعا دارد قتل مهرجویی و همسرش با «یکی از کشته‌شدگان قتل‌های زنجیره‌ای سال ۷۷» به نام مجید شریف، شباهت‌هایی دارد.
کانون نویسندگان ایران در اطلاعیه خود در مورد داریوش مهرجویی نوشت که او از کارگردانان نام‌آور سینما بود و خالق آثاری ماندگار از جمله «دایره‌ی مینا»، «گاو»، «آقای هالو»، «اجاره‌نشین‌ها» و «هامون». مضمون فیلم‌های او اغلب اجتماعی بود.
در این اطلاعیه با اشاره به اینکه آثار داریوش مهرجویی ش در طول دهه ها، در حکومت های گذشته گرفتار سانسور می‌شدند، آمده است: از داریوش مهرجویی آثار متعددی نیز منتشر شده است که رمان‌های «در خرابات مغان» و «به خاطر یک فیلم بلند لعنتی» و ترجمه‌ها‌ی «بعد زیباشناختی» اثر هربرت مارکوزه و «جهان هولوگرافیک» از آن جمله هستند.
