احمدرضا مؤید محسنی، از جمله هنرمندان خودساخته ایی است که به سال 1327 در شهرستان دور افتاده و فاقد هر گونه آموزش هنری چون سیرجان از توابع کرمان دیده به جهان باز کرد. از کودکی به موسیقی علاقه مند شد، ابتدا کار موسیقی، فراگیری و نواختن آن را با نی لبک کوچکی که ساخت نزد خود آغاز کرد و همزمان نواختن ضرب را هم با کوشش و تمرین های متمادی و شبانه روزی توانست چند ریتمی را به اجرا درآورد. پس از چندی وی نواختن سرنا که یک ساز محلی است نزد خود شروع به تمرین کرد و آن را هم به خوبی آموخت. پدر بزرگ وی هنرمندی خوش صدا و دلنشین بود که خط زیبایی داشت و پدر احمدرضا نیز خود اهل قلم و کتاب با خطی خوش و اشعاری را هم هر وقت امکان می یافت می سرود. خلاصه خانواده وی به بهره از هنرهای گوناگون نبودند و خود احمدرضا هم غیر از موسیقی از نقاشی هم بی بهره نبود و کارهای خوبی را از همان طفولیت می کشید و ارائه می کرد.

در باره نحوه و فعالیت های هنری خود، احمدرضا مؤید محسنی می گوید: ” موسیقی را بطور جدی از سن چهارده سالگی با بهره گیری از صفحات گرامافون و شنیدن نوای ساز هنرمندان از طریق رادیو، در خود پرورش دادم. گر چه در اوائل برایم مشکل بود ولی دیری نگذشت که خوشبختانه پدر و برادرم مرا تشویق کردند و حتی پدرم موجبی فراهم آورد که من ساز دیگری را هم فرا گیرم.”

باید یادآور شوم در آن محل دور افتاده متأسفانه ساز مورد علاقۀ من که سنتور بود وجود نداشت تا این که از طریق آگهی در روزنامه با یکی از مراکز تهیه وسائل موسیقی و فروش آن آشنا گردیدم و از طریق مکاتبه، ساز دلخواهم سنتور را سفارش دادم و پس از مدتی برایم ارسال کردند. پس از اینکه صاحب سنتور شدم بزرگترین مشکلم کوک این ساز بود که پس از چندی با کمک یکی از دوستان که نوازنده تار بود، رفع این نفصیه هم شد و من عملاً نزد خود شروع به نواختن سنتور و تمرین آن کردم. نداشتن مربی و استاد موجب می شد که وقت زیادی را صرف کنکاش در زمینه این ساز نمایم و در نتیجه لطمه های فراوانی هم به تحصیلم وارد شد ولی عشق به سنتور بخصوص نفس موسیقی مرا دلسرد نکرد و آن قدر شبانه روز نواختم تا این که اولین آهنگی را که ساختم عرضه رادیو کرمان نمودم که در آن زمان مورد توجه هم قرار گرفت و علت هم آن بود که استان کرمان خود موسیقی بنام موسیقی محلی (فولکلوریک) نداشت.

مسئولین موسیقی وقت رادیو کرمان هم در آن زمان از موسیقی و آهنگ های استان های همجوار کرمان از جمله سیستان و بلوچستان، بندرعباس، شیراز و بوشهر استفاده می کردند و با شعر و گویشی کرمانی و یا ملودی های معروف خوانندگان و آهنگسازان رادیو تهران (ایران) را با همان روش بالا که ذکر کردم، یعنی با شعر و گویش کرمانی بازسازی می کردند با اجرایی ضعیف تر و خواننده محلی. به هر حال کارهای اولیه من که به شورای موسیقی رادیو ایران برای مجوز پخش فرستاده می شد، نسبت به کارهای قبلی رادیو کرمان دارای ویژگی های خاصی نسبت به کارهای قبلی این رادیو داشت که موجب می شد اعضاء شورا از مرکز تولید رادیو کرمان بخواهد که حداقل حالا که موسیقی خاصی در کرمان وجود ندارد، از این نمونه موسیقی بیشتر تولید کنند که این امر باعث دلگرمی من شد و از آن به بعد زیربنای موسیقی محلی کرمان را ریختم و در این زمینه هم فعالیتهای زیادی کردم و از سال 1349 رسماً به سمت سرپرست ارکستر رادیو و تلویزیون کرمان تا سال 1354 مشغول خدمت و فعالیت گردیدم. خوب بخاطر دارم که اواخر همین سال بود که استاد فقید مرتضی خان حنانه به سرپرستی تعدادی از هنرمندان و موسیقی شناسان برای تحقیق موسیقی محلی کرمان به این استان آمدند و بعد از آن که پی بردند در کرمان موسیقی فولکلور وجود ندارد، با شنیدن چند نمونه از کارهای من و انتخاب آنها برای اجرا در ارکستر بزرگ رادیو ایران، استاد حنانه مرا تشویق کرد و گفت که در زمینۀ موسیقی بخصوص رشتۀ آهنگسازی استعداد دارم و بهتر است که هر چه زودتر به تهران بروم و موسیقی را بصورت علمی بیاموزم. این فکر در مغزم بود تا این حد که به خدمت سربازی رفتم و پس از پایان خدمت راهی تهران شدم و تئوری موسیقی را نزد استاد حنانه آموختم و از راهنمایی های ایشان سود فراوان بردم که مایه و پایه اولیه ام در موسیقی علمی شد و پس از چندی به منظور تکمیل کارم وارد هنرکدۀ موسیقی ملی (دانشکده موسیقی ملی) شدم. از جمله اساتیدی که جزو هیأت ژوری هنرکده موسیقی ملی بودند، شادروان استاد علی اکبرخان شهبازی بود. وقتی ایشان متوجه گردیدند که من سنتور را نزد خود و بطور سینه به سینه فراگرفتم و شیوه خاص خود را در اجرا دارم، مرا مورد لطف قرار دادند و از من خواستند که روشم را ادامه دهم و از آنجایی که علاقه ام به رشتۀ تحصیلی ام زیر نظر استاد ارجمند و گرامی مصطفی پورتراب بود قوائد آهنگسازی را فرا گرفتم که حاصل کارم تا کنون بیش از یکصد و شصت آهنگ با کلام، پنج موسیقی متن فیلم سینمایی و بیست و دو موسیقی فیلم کوتاه تلویزیونی است.

استاد احمدرضا مؤید محسنی اخیراً به مناسبت بزرگداشت خواجوی کرمانی، نوازی را در مؤسسه فرهنگی و هنرآوای دل با صدای بهزاد تهیه و منتشر کرد که از کارهای خوب این آهنگساز می باشد. وی در ضمن کارهای موسیقی و نقاشی، علاقمند به سینما و فیلم سازی نیز می باشد و مدتی عضو سینمای آزاد شد و بصورت آماتور چند فیلم کوتاه را کارگردانی کرد و هم اکنون در رشته سینمایی و فیلم سازی مشغول تحصیل و در کار سینمای حرفه ای کار می کند.