پیام جوان: اگر شما از هر ده بزرگسالی هستید که صدای زنگ بی‌وقفه در گوش‌های خود را تجربه می‌کنند می‌دانید که وزوز گوش چقدر می‌تواند آزاردهنده باشد.

به گزارش ایتنا و به نقل از ساینس‌آلرت، یک مطالعه جدید که توسط محققان موسسه چشم و گوش ماساچوست انجام شد، شواهدی را نشان داد که این نویز خیالی توسط اعصاب بیش‌فعالی ایجاد می‌شود که سیستم عصبی دیگر قادر به تنظیم آنها نیست.

وزوز گوش همانطور که بسیار شایع است از دیرباز نیز یک معمای پزشکی باقی مانده است، اما اکنون محققان شواهدی را ردیابی کرده‌اند که موید یک نظریه پیشرو در مورد منشأ این وزوز مزاحم است.

یک توضیح سریع برای کسانی که آن را تجربه نکرده‌اند – حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد از بزرگسالان در سراسر جهان صدای زنگ، غرش یا وزوز را از داخل گوش خود می‌شنوند که به عنوان وزوز گوش شناخته می‌شود. در برخی افراد این وزوز می‌آید و می‌‌رود. اما برای دیگران، این بیماری پایدار است و اگر بیش از سه ماه طول بکشد مزمن در نظر گرفته می‌شود.

این مطالعه جدید بر روی وزوز گوش در افراد شنوا متمرکز شد. آنها دریافتند که این افراد درجاتی از افت اعصاب شنوایی را دارند، که آزمایش‌های شنوایی معمولی نمی‌توانند آن را تشخیص دهند.

آنها ارتباطی بین گزارش‌های افراد تحت آزمایش درباره وزوز مزمن و دژنراسیون عصبی حلزون (CND) پیدا کردند. عصب حلزون ممکن است در اثر قرار گرفتن بیش از حد در معرض صدا، و به عنوان بخشی از پیری طبیعی، حتی زمانی که سلول‌های حسگری سالم باقی مانده باشند آسیب ببیند.

درجه وزوز گوش یک فرد پیش‌بینی‌کننده قوی برای پاسخ عصبی حلزون او بود. افراد مبتلا به وزوز گوش، رفلکس عضلانی گوش میانی ضعیف‌تری دارند، که هدف آن محافظت از گوش‌های ما در برابر صداهای بلند و با فرکانس پایین، مانند صدای باس در کلوپ شبانه، است. آنها همچنین دارای رفلکس اولیوکوکلری قوی‌تری بودند که معمولاً به ما کمک می‌کند تا صداهایی را که در بخش وسیعی از طیف قابل شنیدن پخش می‌شود پردازش کنیم.

هر چه وزوز گوش پایدارتر بود، این پاسخ‌ها برجسته‌تر بودند. به گفته این محققان، این نشان می‌دهد که «پایداری وزوز ممکن است به میزان آسیب عصبی محیطی بستگی داشته باشد».

Maison می‌گوید: «کار ما با این ایده سازگاری دارد که وزوز گوش ممکن است به خاطر از دست رفتن عصب شنوایی، از جمله در افراد دارای شنوایی طبیعی، تحریک شود.