نقش شگفت‌انگیز موسیقی در مغز: از کاهش اضطراب تا تسهیل دارورسانی

پیام جوان: پژوهش‌های نوین علمی نشان می‌دهد که تأثیر موسیقی بر مغز بسیار فراتر از صرفاً تغییر حال‌وهوا و روحیه است. دانشمندان در حال شناخت عمیق‌تر سازوکارهای این پدیده هستند و یافته‌ها حاکی از آن است که موسیقی می‌تواند به طور مؤثری اضطراب را کاهش دهد و حتی به بهبود رساندن داروهای آزمایشی به مغز کمک کند. این کشفیات، اهمیت فزاینده‌ای به موسیقی به عنوان یک مکمل درمانی بخشیده و پتانسیل آن را برای ایفای نقش محوری در آینده درمان بیماری‌های مغزی برجسته می‌سازد.

دنیل بولینگ، استادیار روان‌پزشکی در دانشکده پزشکی استنفورد، تأکید می‌کند که یکی از مهم‌ترین دستاوردهای علوم اعصاب در دهه‌های اخیر، درک این موضوع است که موسیقی قادر است سیستم پاداش بدن را فعال کند، عملکردی مشابه آنچه غذا، گرما و ارتباط اجتماعی انجام می‌دهند. این قابلیت برای سلامت روان حیاتی است، زیرا نشان می‌دهد موسیقی می‌تواند نواحی مغزی و مواد شیمیایی مرتبط با احساس خوب را در زمان اضطراب یا افسردگی تحریک کند. در همین راستا، پژوهشگران فعال در حوزه سرطان دریافته‌اند که گوش دادن به موسیقی یا ترانه‌سرایی می‌تواند تأثیری مشابه رفتاردرمانی شناختی در کاهش اضطراب بیماران سرطانی داشته باشد.

با پیشرفت تکنولوژی، اپلیکیشن‌های جدید موسیقی‌درمانی مبتنی بر هوش مصنوعی در حال توسعه هستند که فهرست‌های پخش علمی‌محور را برای کمک به کاربران در دستیابی به آرامش، تمرکز یا افزایش انرژی تولید می‌کنند. به عنوان مثال، اپلیکیشن اسپریتیون (Spiritune) ترکیب‌های صوتی خاصی را با دستورالعمل‌های معین طراحی کرده و یک مدل هوش مصنوعی کیفیت و احساس القایی موسیقی را ارزیابی می‌کند. با این حال، باید توجه داشت که سلیقه موسیقایی امری کاملاً شخصی است و معمولاً در دوران نوجوانی و اوایل جوانی شکل می‌گیرد که بیشترین زمان صرف گوش دادن به موسیقی می‌شود و بعدها حس نوستالژی قوی را برمی‌انگیزد.

فراتر از تأثیرات روانی، تحقیقات اخیر نقشی شگفت‌انگیزتر برای موسیقی آشکار کرده است. در یک مطالعه علمی داوری‌شده، مشاهده شد که تزریق داروهای نانوذره به موش‌ها، هم‌زمان با قرار گرفتن آن‌ها در معرض صداهای کم‌فرکانس، منجر به ورود مقدار بیشتری از دارو به مغز می‌شود. پژوهشگر اصلی این تحقیق این افزایش ورود دارو به مغز را، که عضوی به شدت محافظت‌شده و ورود دارو به آن دشوار است، “بسیار تعجب‌آور” خواند. این یافته امیدواری زیادی را برای آینده ایجاد می‌کند که قرار گرفتن بیماران در معرض الگوهای خاص صدا بتواند به درمان بیماری‌های زوال عصبی کمک شایانی کند.