پیام جوان: نوشیدن روزانه آب پرتقال می‌تواند فراتر از تامین ویتامین C، تاثیرات مثبتی بر سطح ژن‌های مرتبط با سلامت قلب و متابولیسم بدن داشته باشد. تحقیقات جدید علمی نشان می‌دهد که تغییرات رونوشت ژنی (Transcriptomic Remodeling) پس از مصرف منظم این نوشیدنی مشاهده می‌شود که پیامدهای مهمی برای افراد با وزن‌های مختلف و ریسک‌های قلبی-عروقی دارد. این یافته‌ها، پتانسیل نهفته در توصیه‌های غذایی به ظاهر ساده را به عنوان یک اهرم دقیق‌تر در مدیریت سلامت متابولیک آشکار می‌سازند.
پژوهشگران با بررسی دقیق تغییرات مولکولی در بدن افراد پس از مصرف آب پرتقال، به این نتیجه رسیدند که این نوشیدنی می‌تواند بر چندین لایه از ژن‌های غیرکدکننده تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، سطح گونه‌های miRNA که با کاهش وزن مرتبط هستند (مانند خانواده miR-548 و miR-1185-1) افزایش یافته و در مقابل، سطح miRNAهای مرتبط با التهاب کاهش می‌یابد. این تعادل مولکولی نشان‌دهنده یک عمل ضدالتهابی بالقوه و تنظیم دقیق‌تر فرآیندهای بیولوژیکی در بدن است.
این تحول ژنتیکی می‌تواند به طور مستقیم بر سلامت قلب و عروق تأثیر بگذارد. فعال شدن مسیرهای ژنی ضدالتهابی و تنظیم‌کننده وزن، در واقع یک دفاع درونی در برابر بیماری‌های مزمن ایجاد می‌کند. این موضوع بر اهمیت مصرف مواد غذایی کامل و طبیعی که سرشار از فلاونوئیدها و سایر ترکیبات زیست‌فعال هستند، تأکید می‌ورزد؛ چرا که اثرات آن‌ها می‌تواند از طریق تغییرات ظریف و زیرپوستی در بیان ژن‌ها اعمال شود.
نکته حائز اهمیت در این مطالعه، نقش متفاوت این نوشیدنی برای افراد مختلف است. محققان بر این باورند که توصیه تغذیه‌ای ساده‌ای مانند “نوشیدن آب پرتقال” باید بر اساس وزن و وضعیت کاردیومتابولیک فرد تنظیم شود تا به یک “اهرم کاردیومتابولیک دقیق‌تر” تبدیل شود. این دیدگاه، فصلی جدید را در علم تغذیه باز می‌کند که در آن، رژیم غذایی نه تنها به عنوان یک منبع انرژی، بلکه به عنوان یک تنظیم‌کننده قدرتمند ژنتیکی مورد توجه قرار می‌گیرد.
در مجموع، این تحقیق بر ضرورت فراتر رفتن از تحلیل‌های سنتی تغذیه و تمرکز بر روی امضاهای ترانسکریپتومی تأکید دارد. اگرچه نیاز به مطالعات تکمیلی برای تأیید و اعتبارسنجی کامل این یافته‌ها وجود دارد، اما شواهد موجود به وضوح نشان می‌دهد که گنجاندن آب پرتقال در رژیم غذایی روزانه، به ویژه با در نظر گرفتن ویژگی‌های فردی، می‌تواند ابزاری مؤثر برای بهبود شاخص‌های سلامت قلبی-عروقی باشد. این همان جایی است که سلامت روزانه با علم ژنتیک تلاقی پیدا می‌کند.
