پیام جوان: یک مطالعه‌ی تازه نشان می‌دهد تنهایی تنها یک احساس گذرا نیست بلکه می‌تواند سلامت جسمی و روانی را به‌طور جدی تهدید کند. یافته‌ها حاکی از آن است که میان تنهایی و افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی-عروقی و زوال شناختی ارتباطی مستقیم وجود دارد. به بیان دیگر، انزوای اجتماعی می‌تواند همان اندازه که فشار خون بالا یا سیگار کشیدن خطرناک است، برای بدن آسیب‌زا باشد.
کارشناسان می‌گویند وقتی فرد احساس انزوا می‌کند، بدن به شکل طبیعی وارد پاسخ استرس می‌شود. این روند باعث افزایش هورمون کورتیزول، التهاب مزمن و در نهایت آسیب به رگ‌ها و قلب می‌شود. علاوه بر این، افراد منزوی بیشتر به سمت سبک زندگی ناسالم مانند تغذیه نامناسب، کم‌تحرکی یا مصرف سیگار و الکل می‌روند؛ رفتارهایی که خطر بیماری‌های قلبی و مغزی را افزایش می‌دهد.
از منظر شناختی، نبود ارتباط اجتماعی می‌تواند روند افت حافظه و توانایی‌های ذهنی را تسریع کند. مغز برای سالم ماندن به تحریک و تعامل نیاز دارد و در نبود این محرک‌ها سریع‌تر در معرض دمانس یا آلزایمر قرار می‌گیرد. در مقابل، داشتن ارتباطات اجتماعی قوی نوعی «ذخیره شناختی» ایجاد می‌کند که مغز را در برابر بیماری مقاوم‌تر می‌سازد.
متخصصان تأکید می‌کنند که برای کاهش خطرات تنهایی، ایجاد ارتباطات اجتماعی حتی در مقیاس کوچک کافی است. تماس‌های هفتگی با دوستان یا خانواده، فعالیت‌های داوطلبانه، پیوستن به گروه‌های اجتماعی یا ورزشی، استفاده هوشمندانه از فناوری برای تماس تصویری، نگهداری از حیوان خانگی و تعامل ساده با همسایگان، همگی می‌توانند نقش مؤثری در حفاظت از سلامت قلب و مغز داشته باشند. به گفته‌ی پژوهشگران، ارتباط اجتماعی یک ضرورت سلامت است، نه یک انتخاب لوکس.
