پیام جوان: پژوهشی تازه از دانشگاه پلی‌تکنیک هنگ‌کنگ نشان می‌دهد چربی احشایی عمیق در اطراف اندام‌های داخلی، بیش از میزان کلی چربی یا شاخص توده بدنی (BMI)، بر پیری مغز و عملکردهای شناختی تأثیر می‌گذارد. داده‌های گسترده بیوبانک بریتانیا نشان داد این نوع چربی با کاهش توانایی در استدلال، حافظه و سرعت پردازش ذهنی مرتبط است.
این تیم با بررسی بیش از ۲۳۰ هزار نفر و تحلیل اسکن‌های DXA و MRI دریافت که توزیع چربی در بدن، به‌ویژه در نواحی شکمی، تغییرات ساختاری و کارکردی مشخصی در مغز ایجاد می‌کند. چربی احشایی با کوچک شدن بخش‌هایی از قشر پیش‌پیشانی مرتبط بود؛ ناحیه‌ای که مسئول قضاوت، برنامه‌ریزی و کنترل تکانه‌هاست. همچنین در شبکه‌های عصبی مربوط به حافظه و خلق‌وخو نیز اختلال مشاهده شد.
محققان توضیح دادند چربی احشایی مانند یک اندام فعال عمل کرده و با ترشح مواد شیمیایی التهابی و اسیدهای چرب آزاد، خطر ابتلا به بیماری‌هایی نظیر دیابت نوع ۲، کبد چرب، فشار خون بالا، بیماری قلبی و حتی آلزایمر را افزایش می‌دهد. این یافته‌ها نشان می‌دهد BMI به‌تنهایی معیار دقیقی برای سلامت مغز نیست و باید به محل تجمع چربی در بدن توجه بیشتری شود.
اگرچه اثرات مشاهده‌شده متوسط اما معنادار بوده‌اند، دانشمندان تأکید کردند که کاهش چربی احشایی با رژیم غذایی سالم، ورزش منظم، خواب کافی و کنترل استرس می‌تواند به بهبود سلامت مغز کمک کند. آنها خاطرنشان کردند برای تأیید نتایج و بررسی اثرات طولانی‌مدت کاهش چربی شکمی بر کارکردهای شناختی، مطالعات مداخله‌ای بیشتری لازم است.
