پیام جوان: پژوهشگران ژاپنی برای نخستین بار نشان داده‌اند که متفورمین—پرمصرف‌ترین داروی دیابت—بخشی از اثرات محافظتی خود را از راه تغییر سطح فلزات خون اعمال می‌کند: کاهش مس و آهن و افزایش روی. این یافته می‌تواند قطعه‌ای مهم از پازل مکانیسم ناشناخته متفورمین باشد.
تیم دانشگاه کوبه با بررسی حدود ۲۰۰ بیمار دیابتی در بیمارستان این دانشگاه—نیمی مصرف‌کننده متفورمین و نیمی غیرمصرف‌کننده—گزارش کرده است که مصرف متفورمین با سطوح پایین‌تر مس و آهن و سطح بالاتر روی همراه است. این الگوی تغییری با بهبود تحمل گلوکز و کاهش خطر عوارض دیابت مرتبط دانسته می‌شود.
نتایج در نشریه «BMJ Open Diabetes Research & Care» منتشر شده و بر مطالعات شیمیایی قبلی تکیه دارد که نشان می‌داد متفورمین توانایی اتصال به برخی فلزات به‌ویژه مس را دارد. دکتر واتارو اوگاوا می‌گوید این شواهد بالینی تازه می‌تواند توضیحی منسجم‌تر برای اثرات ضدالتهابی و کاردیو-متابولیک متفورمین ارائه دهد.
اهمیت موضوع زمانی دوچندان می‌شود که ژاپن اخیراً داروی «ایمگلیمین»—مشتق متفورمین با ساختاری متفاوت و بدون قابلیت اتصال فلزی—را تأیید کرده است. مقایسه این دو دارو ممکن است تفاوت‌های مکانیسمی را آشکار کند. پژوهش‌های آینده باید رابطه علّی میان تغییرات فلزی و اثرات بالینی را روشن سازند؛ مسیری که می‌تواند به طراحی داروهای هوشمندتر با تنظیم هدفمند غلظت فلزات در بدن منجر شود.
