پیام جوان: پژوهشگران دانشگاه کمپلوتنسه مادرید در مطالعه‌ای بلندمدت با مشارکت ۱۱۹۵ فرد دچار اضافه‌وزن یا چاقی، ارتباط بین زمان‌بندی وعده‌های غذایی و تأثیرپذیری از ژن‌های چاقی را بررسی کردند. نتایج که در مجله Obesity منتشر شده، نشان می‌دهد هر ساعت تأخیر در زمان میانگین وعده‌های غذایی روزانه با افزایش نزدیک به یک واحد شاخص توده بدنی (BMI) و ۲.۲ درصد وزن بیشتر پس از ۱۲ سال پیگیری همراه است. این اثر در افراد با بالاترین استعداد ژنتیکی چاقی حتی شدیدتر بوده و هر ساعت تأخیر به افزایش بیش از دو واحد در شاخص توده بدنی منجر شده است.
محققان توضیح می‌دهند که این ارتباط به ریتم شبانه‌روزی بدن (circadian rhythms) وابسته است. زمان مصرف غذا، مانند یک هماهنگ‌ساز زیستی، عملکرد اندام‌های متابولیک از جمله کبد، لوزالمعده و بافت چربی را تنظیم می‌کند. وقتی زمان غذا خوردن دیرتر از حد معمول باشد، هماهنگی بین ساعت مرکزی بدن و ساعت اندام‌های گوارشی مختل شده و این ناهماهنگی ذخیره چربی را افزایش می‌دهد.
بر اساس یافته‌ها، تغذیه در ساعات اولیه روز به‌ویژه برای افرادی که استعداد ژنتیکی بیشتری برای چاقی دارند، می‌تواند یک راهکار مؤثر برای کنترل و کاهش وزن پایدار باشد. به گفته محققان، این رویکرد می‌تواند اثرات منفی ژنتیک را تا حدی خنثی کرده و روند افزایش وزن را کند کند.
این مطالعه اهمیت در نظر گرفتن «زمان‌بندی وعده‌ها» را در کنار کیفیت و مقدار غذا برای مدیریت وزن برجسته می‌کند. پژوهشگران توصیه می‌کنند برنامه‌های کاهش وزن و راهبردهای پیشگیری از چاقی، علاوه بر رژیم و فعالیت بدنی، بر تنظیم ساعت غذا خوردن نیز تمرکز کنند تا نتایج ماندگارتری حاصل شود.
