پیام جوان: به گزارش ونکوور ایز آوسوم، گروهی که سال‌ها برای بهبود دسترسی به درمان آگونیست مواد افیونی (OAT) مبارزه کرده است، شکایتی را در دادگاه حقوق بشر بریتیش کلمبیا ثبت کرده است.
انجمن افراد تحت درمان نگهدارنده با مواد افیونی در بریتیش کلمبیا اعلام کرده که هزینه‌های ماهانه‌ای که کلینیک‌های تخصصی برای ارائه درمان دریافت می‌کنند، تبعیض‌آمیز و مغایر با سیستم بهداشت عمومی کانادا است.
OAT به بیماران داروهایی مانند متادون، بوپرنورفین و مورفین خوراکی با رهش کند می‌دهد که اثرات نشئگی ندارند، اما مانع از بروز علائم ترک می‌شوند. این روش، استاندارد طلایی درمان اختلال مصرف مواد افیونی محسوب می‌شود.
اگرچه تشخیص اعتیاد، نسخه‌نویسی و هزینه داروها تحت پوشش طرح بیمه خدمات پزشکی (MSP) قرار دارد، بیماران باید برای ورود به کلینیک‌ها هزینه‌ای بین ۴۰ تا ۱۰۰ دلار در ماه بپردازند. این هزینه که توسط کلینیک‌های خصوصی دریافت می‌شود، بزرگ‌ترین مانع مالی برای افرادی است که نیاز به درمان دارند.
انتقاد از هزینه‌های درمانی و موانع قانونی
جیسون گراتل، وکیل این پرونده، تأکید کرده که دریافت چنین هزینه‌هایی برخلاف قانون حمایت از خدمات درمانی (Medicare Protection Act) است و این شکایت صرفاً برای انتقال این هزینه‌ها به نظام سلامت عمومی است، نه تعطیلی کلینیک‌ها.
او در سال ۲۰۱۵ یک شکایت مشابه را پیگیری کرد که منجر به پرداخت ۵.۵ میلیون دلار غرامت به افراد کم‌درآمد شد که هزینه کلینیک‌ها را از کمک‌هزینه معیشتی خود پرداخت کرده بودند. اما این اصلاحات فقط شامل دریافت‌کنندگان کمک‌هزینه بود و سایر افراد همچنان باید هزینه کلینیک را شخصاً پرداخت کنند.
افزایش خطرات با وجود بحران مواد مخدر
طبق آمار، از سال ۲۰۱۴ تاکنون، بیش از ۱۷,۲۰۰ نفر در بریتیش کلمبیا بر اثر مصرف مواد مخدر کنترل‌نشده جان خود را از دست داده‌اند. کارشناسان می‌گویند هزینه‌های کلینیک‌های OAT باعث کاهش تعداد افراد تحت درمان و افزایش مرگ‌ومیر ناشی از مصرف مواد خیابانی می‌شود.
گرت مولینز، از فعالان اجتماعی و مصرف‌کنندگان متادون از سال ۲۰۰۲، می‌گوید که در این مدت بین ۱۱,۰۰۰ تا ۱۹,۳۰۰ دلار برای دریافت دارویی که تحت پوشش بیمه درمانی است، پرداخت کرده است. او این سؤال را مطرح می‌کند: «چرا این سیستم برای همه رایگان است، جز ما؟ این دارو یک مسأله مرگ و زندگی است.»
واکنش وزارت بهداشت بریتیش کلمبیا
وزارت بهداشت بریتیش کلمبیا در پاسخ به سؤالات رسانه‌ها از اظهار نظر درباره پرونده در حال بررسی خودداری کرده است، اما اعلام کرد که بین سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۴، بین ۲۲,۰۰۰ تا ۲۵,۰۰۰ نفر در هر ماه تحت درمان OAT بوده‌اند.
با این حال، به گفته منتقدان، هزینه‌های کلینیک‌ها مانعی جدی برای ماندگاری در درمان است. طبق آمار، اکثر افراد بیش از دو سال در برنامه OAT نمی‌مانند و پس از ترک درمان، بسیاری به مصرف مواد خیابانی بازمی‌گردند و جان خود را از دست می‌دهند.
مولینز این سیاست را «دیوانگی محض» می‌خواند و می‌گوید: «اینکه در میانه یک بحران مرگبار، دولت همچنان اجازه می‌دهد کلینیک‌ها هزینه دریافت کنند و مردم را از درمان دور کند، غیرقابل درک است.»
