نویسنده: زهرا معایر

کاینگونه از قدوم تو فصل عبوس ما

با کوله بارخستگیش می رود به راه

اینجا نبوده ای که بینی به فصل سرد

ما بوده ایم و غرش طوفان سهمگین

دیگر بس است قصه ما نا شنیدنی است

اینک می رسی از جیب می پراکنی عطر گل و گلاب!! امیدوارم

با ما بمان مگر که به کاممان شود جهان

اکنون تو با مایی و ما به تولای نام تو

سرشاریم از امید، پر باریم از نشاط

ای شاهزاده رضای بی همتای

ای نو بهار ما بیا، تا با عطر نسیم جانفزایت

دلمان بهاری شود

و زن، زندگی و آزادی ایران عزیز

نهایی شود.