پیام جوان: سلامت زنان تنها به دوران بلوغ یا بارداری محدود نمی‌شود؛ بلکه بخش بزرگی از زندگی آنان در میانه این دو، یعنی از دهه سوم تا دهه پنجم زندگی، تحت‌تأثیر تغییرات هورمونی قرار دارد. بر اساس گزارش تازه‌ای از انلی مای هلث، مراحل «یائسگی پیش‌رس»، «پیش‌یائسگی» و «یائسگی» سه ایستگاه متفاوت در این مسیر هستند که اغلب با یکدیگر اشتباه گرفته می‌شوند. درک درست آن‌ها می‌تواند سردرگمی زنان را کاهش داده و این گذار طبیعی را آسان‌تر کند.
طبق تعریف سازمان جهانی بهداشت، یائسگی پیش‌رس سال‌های پس از بلوغ تا پیش از بروز تغییرات هورمونی است؛ زمانی که قاعدگی‌ها منظم‌تر و سطح هورمون‌ها پایدار است. متخصصان توصیه می‌کنند زنان در این دوران با عادات سالم غذایی، ورزش و مدیریت استرس، پایه‌ای قوی برای سال‌های بعد بسازند. پس از آن، مرحله پیش‌یائسگی آغاز می‌شود که معمولاً از اواخر دهه ۳۰ یا ۴۰ سالگی شروع شده و با علائمی چون نوسان قاعدگی، گرگرفتگی، تعریق شبانه، تغییرات خلقی و اختلال خواب همراه است.
یائسگی زمانی رخ می‌دهد که یک زن ۱۲ ماه کامل پریود نشود؛ معمولاً بین ۴۵ تا ۵۵ سالگی. در این مرحله افت هورمون‌ها محسوس‌تر است و گرچه برخی علائم فروکش می‌کنند، مشکلات تازه‌ای مانند خشکی واژن، عفونت‌های مکرر ادراری و تغییرات متابولیک یا استخوانی بروز می‌کند. با این حال، کارشناسان تأکید می‌کنند که یائسگی به معنای پایان سرزندگی نیست و با مراقبت و حمایت مناسب می‌تواند سرآغازی تازه و همراه با انرژی و حس آزادی باشد.
پژوهش‌ها نشان می‌دهد بخش بزرگی از زنان هنوز شناخت دقیقی از این مراحل ندارند. برای نمونه، در یک نظرسنجی از ۲۰ هزار زن هندی ۴۰ تا ۵۵ ساله، ۶۳ درصد قادر به نام‌گذاری درست این سه مرحله نبودند. کارشناسان معتقدند برای عبور سالم از این دوران باید شکاف‌های آگاهی، حمایت و اجتماعی برطرف شود. آموزش، مراقبت‌های بهداشتی در دسترس، سبک زندگی متعادل و ایجاد فضاهای گفت‌وگوی آزاد می‌تواند تجربه زنان را تغییر دهد و آنچه در ابتدا دشوار به نظر می‌رسد به فرصتی برای رشد و شکوفایی تبدیل کند.
