پیام جوان: به گزارش ونکوور ایز آوسوم، اخیراً، بحث‌های داغی پیرامون فیلمبرداری از افراد بی‌خانمان در اماکن عمومی ونکوور به راه افتاده است. سارا بلایث، کمیسار سابق پارک، با انتشار پستی در شبکه اجتماعی ایکس، از مشاهده زوجی که بدون اجازه از افراد بی‌خانمان عکس‌برداری می‌کردند، ابراز نگرانی کرده است.
این اتفاق، موجی از واکنش‌ها را در پی داشته و بسیاری از کاربران معتقدند این عمل، نقض آشکار حقوق اولیه افراد بی‌خانمان است. از سوی دیگر، عده‌ای بر این باورند که در اماکن عمومی، هیچ انتظاری از حریم خصوصی وجود ندارد و فیلمبرداری از افراد مجاز است.
آیا فیلمبرداری در اماکن عمومی همیشه مجاز است؟
کیلا لی، وکیل حقوق کیفری، در این باره می‌گوید: “به طور کلی، در مکان‌هایی مانند سواحل و پارک‌ها، انتظار داشتن حریم خصوصی دشوار است. اما، فیلمبرداری از افرادی که به دلیل شرایط خاص مانند بی‌خانمانی، آسیب‌پذیرتر هستند، می‌تواند به عنوان نقض حریم خصوصی تلقی شود.”
به گفته لی، اگر هدف از فیلمبرداری، کسب سود یا انتشار آن در فضای مجازی باشد، این عمل می‌تواند تحت قانون حفاظت از اطلاعات شخصی (PIPA) تخلف محسوب شود. این قانون، حریم خصوصی افراد را در برابر افشای اطلاعات شخصی محافظت می‌کند.
چه مکان‌هایی برای فیلمبرداری نامناسب هستند؟
علاوه بر افراد بی‌خانمان، در مکان‌هایی که افراد انتظار حریم خصوصی بیشتری دارند، مانند باشگاه‌های ورزشی، رختکن‌ها و کلاس‌های درس، فیلمبرداری بدون اجازه می‌تواند جرم محسوب شود.
این موضوع، چالش‌های پیچیده‌ای را در خصوص تعادل بین حق آزادی بیان و حق حریم خصوصی افراد ایجاد کرده است. از یک سو، افراد حق دارند در اماکن عمومی از اتفاقات اطراف خود فیلمبرداری کنند. از سوی دیگر، این حق نباید به گونه‌ای اعمال شود که به حقوق و حریم خصوصی دیگران آسیب برساند.
قوانین مربوط به فیلمبرداری در اماکن عمومی، به خصوص در مواردی که افراد آسیب‌پذیر مانند بی‌خانمان‌ها درگیر هستند، نیازمند بررسی دقیق‌تر و شفاف‌سازی بیشتری است. جامعه باید به دنبال راه‌هایی برای حفظ تعادل بین حق آزادی بیان و حق حریم خصوصی افراد باشد.
