سیامک ایقانی متولد سال ۱۳۲۶ شمسی در خانواده ای علاقمند و تا حدی آشنا به موسیقی ایرانی در شهر شعر و ادب و هنر، شیراز متولد گردید. دوران تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در همان جا به پایان رسانید. وی از کودکی علاقه شدیدی به موسیقی ایرانی داشت و با شنیدن نوای هر سازی مجذوب آن می شد. از دوران دبستان، ساز دهنی کوچکی که همواره همراهش بود در زنگ تفریح دوستانش را به دور خود جمع می نمود برای آن ها ساز می زد. دایی او با فلوت آشنائی داشت و در هر فرصتی که پیش می آمد به سراغ فلوت دایی خود می رفت و صداهای دلنشینی از آن در می آورد. بعد از مدتی با تهیه فلوتی تمرین این ساز را شروع نموده و آن قدر علاقه و پشتکار از خود نشان می دهد که در مدتی بسیار کوتاه نواختن این ساز را به خوبی فرا می گیرد و قطعات مشکلی را با این ساز می نوازد. پس از فراگیری فلوت به سنتور روی آورده و در این رشته نیز موفقیت هایی کسب می نماید اما این ساز هم عطش او را فروکش نمی کند و هم چنان به دنبال صدا و نوای دل انگیز دیگری بود و سرانجام گمشده خود را در ویولن پیدا می کند و با شنیدن هر نغمه ای از این ساز بی اختیار تحت تأثیر قرار گرفته و تمام وجودش گویی همه گوش شده و آن را به نوای دل انگیز ویولن می سپرد. تمام زیر و بم ها و ملودی هایی را که می شنید در حافظه خود ثبت و ضبط می نمود. عطش فراگیری این ساز در وی به حدی بود که با تهیه ویولن ارزان قیمت فراگیری این ساز را بدون استاد شروع می نماید و با تشویق های مادر خود و با علاقه و پشتکار زیاد نواختن ویولن را یاد می گیرد. 

او فراگیری این ساز را از سن ۱۴ سالگی یعنی زمانی که کلاس دوم دبیرستان بود شروع می نماید. او هم چنان پشتکاری داشت که پس از دو سه روز تمرین توانست یکی از ترانه های مشهور آن زمان را بنوازد و پس از قریب به سه یا چهار ماه تمرین و ممارست در ارکسترهای مختلف شرکت جسته و جای خود را در میان هنرمندان دیگر باز نماید. به گفته ی یکی از دوستانش او به حدی تشنه فراگیری و پیشرفت بود که از صبح به تمرین مشغول می شد و گاهی تا ۱۲ ساعت ساز می زد. وی در مدت کمتر از یک سالی که با ویولن آشنا شده بود تقریباً تمام آهنگ ها و چهار مضراب های روز را یاد گرفته و به خوبی از عهده ی اجرای آنان برمی آمد. در پنجه های او از همان ابتدا شیرینی خاص و غم عجیبی نهفته بود که هر شنونده ای را بی اختیار مجذوب می کرد. مدت ۶ تا ۷ سال با رادیو تلویزیون فارس (مرکز شیراز) همکاری نموده و هم چنین در ارکستر سازهای ملی (وزارت فرهنگ و هنر سابق) فعالیت داشته و آهنگ های متعددی برای ارکستر ساخته و نوشته که تعدادی از آن ها اجرا گردیده و برخی دیگر هنوز اجرا نشده است. او فراگیری نت و تئوری موسیقی ایرانی را چندی کوتاه نزد هنرمندی به نام (نغمان) که از استادان قدیم در رشته موسیقی ایرانی در شیراز است فرا گرفته و پس از آشنائی با فن و علم موسیقی کتاب های دوره هنرستان و ردیف های استاد ابوالحسن صبا را به اتمام رسانید. حدوداً بیست سال در شیراز زندگی نموده و شاگردان زیادی را در رشته های فلوت، سنتور، کمانچه و ویولن تعلیم داده و دوستداران و طرفداران زیادی پیدا نموده است. در سال ۱۳۵۲ به خدمت نظام رفته و پس از پایان این دوره از شهر و موطن خود شیراز راهی تهران می گردد. در سال های ۵۴ تا ۵۸ با رادیو ایران همکاری نموده و در این سال ها با اساتید فن موسیقی آشنایی پیدا می نماید و از محضر اساتیدی چون احمد عبادی، جلیل شهناز، علی تجویدی، پرویز یاحقی، حبیب الله بدیعی و شجریان و … اساتید دیگر موسیقی ایرانی کسب فیض می نماید. او با این که در فراگیری ویولن عملاً شاگرد هیچ استادی نبوده لذا تمام اساتید و پیش کسوتان موسیقی اصیل ایرانی را استاد خود می داند و طبعاً رهرو آنان می باشد. وی با ساز کمانچه آشنائی داشته و مدتی هم در ارکستر سازهای ملی فعالیت و همکاری نموده است. 

سیامک ایقانی یکی از نوازندگان انگشت شماری است که در حاضر در نواختن ویولن می تواند حرف و مطلبی برای گفتن داشته باشد چون تکنوازان خوب ویولن در ایران از انگشتان دست تجاوز نمی کنند.

آن هایی که با ویولن آشنایی دارند به خوبی بر این نکته واقف هستند که تکنوازی موسیقی ایرانی روح موسیقی این مرز و بوم است به خصوص با سازی چون ویولن که استعدادی استثنائی را طالب است و سیامک ایقانی در نواختن این ساز مورد تائید اساتید نامبرده می باشد. ساز او بسیار دوست داشتنی، شیرین و روان، استادانه، پر مطلب و با قدرت است. شنوندگان و طرفداران سازش او را بسیار دوست داشتنی، خوش برخورد، مهربان، متین، با شخصیت و با ذوق و با احساس می دانند. او معتقد است که ویولن سلطان سازها بوده و خوب نواختن آن به قدرت، همت، پشتکار و استعداد ویژه ای نیاز دارد تا بتوان این ساز سرکش و افسار گسیخته را رام نمود و چنان چه نوازنده این ساز یک روز از نواختن غفلت ورزد به خوبی می توان گفت که ده روز به عقب برگشته است و زحمات گذشته خود را به هدر داده است. ایشان مدت کوتاهی نیز با صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران همکاری داشته و بعضی از ساخته های ایشان با صدای مهرداد کاظمی اجرا و پخش گردیده است.

استاد سیامک ایقانی در حال حاضر ساکن تهران بوده و در سازمان تأمین اجتماعی شاغل می باشد و کماکان فعالیت هنری خود را دنبال نموده و به تدریس این ساز مشغول است. از جمله فعالیت های هنری استاد سیامک ایقانی به موارد زیر می توان اشاره نمود:

همکاری با ارکستر رادیو تلویزیون شیراز، همکاری با ارکستر رادیو تلویزیون ملی ایران، همکاری با ارکستر سازهای ملی ایران، همکاری با ارکستر تکنوازان، تدریس موسیقی.

برنامه تکنوازان جدید (هم نوازی در دستگاه همایون به همراه سنتور فضل الله توکل و تنبک داود یاسری، آلبوم موسیقی شوشتری به همراه تنبک رامین اصلاح، آلبوم موسیقی شوق دیدار همراه با تار رامین و تنبک امیر فهیمی.

آلبوم موسیقی نسیما به آهنگ سازی فضل الله توکل و خوانندگی علیرضا افتخاری.

استاد سیامک ایقانی غیر از نوازندگی به عنوان آهنگ ساز و مدرس موسیقی نیز فعالیت دارد. برادر او سهیل ایقانی نیز نوازنده و خواننده بوده است.