پیام جوان: یک پژوهش تازه از دانشگاه استاوانگر نشان داده است که حدود ۴۰ درصد از نسل «زِد» (متولدان اواخر دهه ۱۹۹۰ تا اوایل دهه ۲۰۱۰) در حال از دست دادن توانایی برقراری ارتباط مؤثر از طریق نوشتن با دست روی کاغذ هستند؛ مهارتی که بیش از پنج هزار سال نقش مهمی در انتقال فرهنگ و دانش بشری ایفا کرده است.

گزارش‌ها حاکی از آن است که گسترش فناوری‌های دیجیتال و جایگزینی قلم و کاغذ با صفحه‌کلید و صفحه‌لمسی، نقش مهمی در این روند داشته است. جوانان نسل زِد بیشتر به ارتباط سریع و کوتاه در شبکه‌های اجتماعی و پیام‌رسان‌ها گرایش دارند و همین تغییر، مهارت نوشتن سنتی را به حاشیه رانده است. برخی کارشناسان هشدار می‌دهند این نسل می‌تواند نخستین نسلی باشد که به‌طور کاربردی به نوشتن دستی مسلط نیست.

به گفته استادان دانشگاه‌های مختلف، حتی بسیاری از دانشجویان نیز قوانین پایه‌ای نوشتن با دست را نمی‌دانند، از نوشتن جملات طولانی اجتناب می‌کنند و در برخی موارد حتی بدون خودکار وارد کلاس می‌شوند. این تغییرات به گفته کارشناسان، نه‌تنها به دستخط نامنظم و دشوار برای خواندن منجر شده بلکه ساختار نوشتاری منسجم را هم از میان برده است.

کارشناسان تأکید می‌کنند از دست دادن مهارت نوشتن تنها به معنای کنار گذاشتن نامه و دفتر نیست، بلکه بر نحوه درک، تفکر و پردازش اطلاعات نیز اثر می‌گذارد. برخلاف متون دیجیتال که ماهیتی سریع و گذرا دارند، نوشتن روی کاغذ با تمرکز و تأمل بیشتری همراه است. حال این پرسش مطرح می‌شود که نسل‌های جدید چگونه می‌توانند بین دنیای دیجیتال و مهارت‌های سنتی که بنیان جامعه را شکل داده‌اند، تعادل برقرار کنند.