پیام جوان: ریکی هاتون، قهرمان سابق بوکس جهان و از محبوب‌ترین چهره‌های این ورزش، در ۴۶سالگی درگذشت. به گزارش آسوشیتدپرس، پیکر او یکشنبه در منزلش در منچستر بزرگ، بریتانیا پیدا شد و پلیس مرگ را «غیرمشکوک» اعلام کرد. پلیس منچستر بزرگ گفت مأموران ساعت ۶:۴۵ صبح به خیابان بولاکر، هاید، تِیمساید اعزام شدند و جسد مردی ۴۶ساله را یافتند.
سیل ادای احترام از سوی جامعه بوکس و ورزش بریتانیا جاری شد. امیرخان در پلتفرم X نوشت هاتون «نه‌تنها یکی از بزرگ‌ترین بوکسورهای بریتانیا، بلکه یک دوست، مربی و جنگجو» بود. تایسون فیوری در اینستاگرام او را «اسطوره‌ای یکتا» خواند و برادرش، متیو هاتون، با پیامی احساسی او را «ریچارد» خطاب کرد. خبر درگذشت در حالی منتشر شد که تنها دو ماه از اعلام بازگشت غافلگیرکننده هاتون به رینگ در دسامبر، برای مبارزه‌ای حرفه‌ای در دبی با «عیسی‌الدح»، می‌گذرد؛ او از شکست سال ۲۰۱۲ مقابل ویاچسلاو سنچنکو دیگر مبارزه نکرده بود.
هاتون در اوزان سبک‌وزن و سبک‌وزنِ‌تر به عناوین جهانی رسید و در اوج با نام‌های بزرگ نسل خود از جمله کوستیا تزیو، فلوید می‌ودر و مانی پاکیائو روبه‌رو شد. پاکیائو در پیامی در X، او را «مبارزی بزرگ در رینگ و مردی شجاع و مهربان در زندگی» توصیف کرد. سبک پرتحرک، جذابیت شخصی و فروتنی هاتون ــ در کنار ارتش طرفداران پرشورش که او را تا آمریکا همراهی می‌کردند ــ محبوبیتی کم‌نظیر برایش ساخت. وین رونی، ستاره پیشین منچستریونایتد، نوشت «ویران شدم؛ یک اسطوره و انسان فوق‌العاده را از دست دادیم.» هاتون پیش‌تر با صراحت از چالش‌های سلامت روان پس از بازنشستگی سخن گفته بود؛ امیرخان نیز بر ضرورت گفت‌وگو و حمایت در این زمینه تأکید کرد.
پیروزی حماسی سال ۲۰۰۵ برابر تزیو برای کسب عنوان قهرمانی سبک‌وزن IBF در برابر ۲۲هزار تماشاگرِ منچستر، نقطه عطفی در مسیر او بود؛ هرچند نخستین شکست حرفه‌ای در سال ۲۰۰۷ مقابل می‌ودر رقم خورد و سال ۲۰۰۹ نیز در برابر مانی پاکیائو در دو راند مغلوب شد. هاتون پس از دوره‌ای بازنشستگی و مبارزه با افسردگی، مشکلات الکل و اتهامات مصرف مواد، در ۲۰۱۲ به رینگ بازگشت و گرچه به سنچنکو باخت، بازگشت را پیروزی شخصی دانست. خارج از رینگ، او هوادار مادام‌العمر منچسترسیتی بود؛ این باشگاه پیش از دربی یکشنبه برابر منچستریونایتد یک دقیقه سکوت برگزار کرد و در بیانیه‌ای تسلیت خود را به خانواده و دوستان هاتون ابراز داشت.
