پیام جوان: یک مطالعه جدید نشان داده است که آسیبهای روحی شدید مانند جنگ میتوانند اثراتی فراتر از روان انسان داشته باشند و تغییراتی اپیژنتیکی در دیانای ایجاد کنند که تا نسلهای بعدی باقی میماند. این مطالعه که روی ۴۸ خانواده سوری و سه نسل از آنها انجام شده، برای اولینبار نشان میدهد که خشونتهای سنگین میتوانند ردپایی شیمیایی روی ژنوم انسان به جا بگذارند، بدون اینکه ساختار ژنتیکی اصلی تغییر کند.
پژوهشگران با بررسی ۸۵۰ محل متیلاسیون دیانای، ۲۱ ناحیه تغییریافته در مادران و فرزندانشان و ۱۴ ناحیه در نوههای بازماندگان خشونت دهه ۱۹۸۰ را شناسایی کردند. این تغییرات بر چگونگی فعال یا غیرفعال شدن ژنها اثر میگذارند و ممکن است با اختلالات روانی مانند افسردگی مرتبط باشند. همچنین مشخص شد کودکانی که مادرانشان هنگام بارداری در معرض خشونت بودهاند، نشانههایی از پیری زودرس سلولی دارند.
نویسندگان این مطالعه، که نتایج آن در نشریه Scientific Reports منتشر شده، بر لزوم انجام تحقیقات بیشتر در مورد پیامدهای پایدار خشونت، از خشونت خانگی تا جنگهای مسلحانه، تأکید کردهاند. این یافتهها نه تنها برای درک بهتر انتقال تروما بین نسلها اهمیت دارند، بلکه میتوانند به سیاستگذاران در مقابله با چرخههای خشونت و فقر بیننسلی در جوامع مختلف کمک کنند.