پیام جوان: چشم انسان برای دیدن اشیا به کمک نور عمل می‌کند؛ نوری که یا از خود شیء ساطع می‌شود یا بازتاب نور منابع دیگر است. این نور پس از عبور از قرنیه، مردمک و عدسی، بر روی شبکیه متمرکز می‌شود. عدسی چشم هنگام تمرکز بر اشیای دور یا نزدیک، نور را تطبیق می‌دهد و در این فرایند، تصویر وارونه‌ای روی شبکیه تشکیل می‌شود.
اما برخلاف تصور رایج، مغز تصویر را به حالت «راست» بازنمی‌گرداند. دانشمندان بینایی معتقدند مغز اطلاعات بصری را به صورت الگوهای عصبی رمزگذاری می‌کند و موقعیت اشیا را با در نظر گرفتن بدن و محیط ما تحلیل می‌کند، نه با چرخاندن تصویر. مطالعاتی با استفاده از عینک‌های وارونه‌ساز نیز نشان داده‌اند که مغز انسان پس از چند روز، خود را با دید وارونه تطبیق می‌دهد.
این سازگاری سریع مغز با تغییرات بینایی، نمایانگر انعطاف‌پذیری خارق‌العاده سیستم بینایی انسان است. پژوهش‌های جدید حتی در حال بررسی احتمال استفاده از این قابلیت برای بهبود بینایی در افراد کوررنگ هستند. در نهایت، این حقیقت که مغز به تصویر وارونه وابسته نیست، پیچیدگی و هوشمندی بی‌نظیر سیستم بینایی را اثبات می‌کند.
