پیام جوان: به گزارش ونکوور ایز آوسوم، میشل مک‌للان، زیست‌شناس حیات‌وحش، و گارت مووات، متخصص گوشتخواران، مشاهده گریزلی‌ها در جزیره ونکوور و تکسادا را نشانه گسترش جمعیت این گونه می‌دانند. حضور توله‌ها در جزیره ونکوور و خرسی به نام «تکس» در تکسادا نشان‌دهنده استقرار و پراکندگی گریزلی‌ها از سرزمین اصلی است. این گسترش، نتیجه دهه‌ها حفاظت است، اما چالش‌هایی مانند تعارض با انسان‌ها را به همراه دارد، به‌ویژه با تلاش‌های غیرمجاز برای جابجایی خرس‌ها.
خرس‌های گریزلی، که برای حفر در مناطق باز تکامل یافته‌اند، رفتار متفاوتی از خرس‌های سیاه دارند و به‌ندرت با انسان‌ها درگیر می‌شوند. برای جلوگیری از برخورد، ساکنان باید سروصدا کنند، سگ‌ها را کنترل کنند، جاذب‌ها را ایمن کنند، و اسپری خرس همراه داشته باشند. مک‌للان تأکید کرد که حذف یک خرس مشکل را حل نمی‌کند، زیرا خرس دیگری جایگزین می‌شود، و آموزش عمومی برای هم‌زیستی ضروری است.
جمعیت گریزلی در مناطقی مانند اسکوامیش-لیلوت و سل‌کرک در حال بهبود است، اما مدیریت حضور آن‌ها در مناطق جدید مانند جزیره ونکوور نیازمند استراتژی‌های متناسب است. هم‌زیستی با گریزلی‌ها ممکن است، اما به تغییر رفتار انسان‌ها و مدیریت مسئولانه بستگی دارد تا تعارضات کاهش یابد و این گونه حفاظت شود.
