پیام جوان: مطالعات اخیر دانشگاه توهوکو ژاپن نشان داده است که چربی احشایی، یعنی چربی اطراف اندام‌های داخلی، می‌تواند نقش مهمی در حفظ سلامت مغز با افزایش سن ایفا کند. این پژوهشگران دریافتند که چربی شکمی از طریق سیگنال‌های شیمیایی با مغز ارتباط برقرار می‌کند و پروتئین‌هایی مانند CX3CL1 تولید می‌نماید که به حفظ حافظه و عملکرد شناختی کمک می‌کنند.
یکی از مولکول‌های کلیدی در سلامت مغز، فاکتور نورون‌زایی مشتق شده از مغز (BDNF) است که به رشد، بقا و ایجاد ارتباطات جدید بین سلول‌های عصبی کمک می‌کند و برای یادگیری و حافظه حیاتی است. با افزایش سن، سطح BDNF به‌طور طبیعی کاهش می‌یابد که می‌تواند منجر به کندی شناختی و از دست دادن حافظه شود. تولید پروتئین CX3CL1 در چربی شکمی به ثابت نگه داشتن سطح BDNF کمک می‌کند، اما با افزایش سن، سطح هر دو پروتئین کاهش می‌یابد.
محققان با دستکاری سطح پروتئین CX3CL1 در موش‌ها مشاهده کردند که کاهش این پروتئین در موش‌های جوان منجر به علائم پیری زودرس مغز شد، در حالی که افزایش آن در موش‌های مسن‌تر باعث بهبود انعطاف‌پذیری مغز گردید. این نتایج نشان می‌دهد که پروتئین CX3CL1 و BDNF نقش مهمی در پیری مغز دارند.
این یافته‌ها نشان می‌دهد که در حالی که چربی اضافی اطراف اندام‌ها می‌تواند خطرناک باشد، مقدار متوسط آن ممکن است برای سلامت مغز حیاتی باشد. با این حال، حفظ تعادل در میزان چربی احشایی ضروری است، زیرا افزایش بیش از حد آن می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های متابولیک را افزایش دهد.
