پیام جوان: نظریهای فلسفی باستانی به نام پانسایکسیسم (Panpsychism) بار دیگر توجه دانشمندان و فیلسوفان مدرن را به خود جلب کرده است. بر اساس این نظریه، هر ذرهای از ماده، حتی کوچکترین اجزای طبیعت، ممکن است دارای نوعی تجربه یا آگاهی ابتدایی باشد. این دیدگاه از یونان باستان تا رنسانس و عصر روشنگری سابقه داشته و اکنون با نظریههای نوین علمی و اطلاعاتی ترکیب شده است.
در سالهای اخیر، نظریههایی مانند «اطلاعات یکپارچه» (IIT) و «کاهش هدفمند هماهنگ» (Orch-OR) تلاش کردهاند تا آگاهی را با ساختارهای اطلاعاتی و پدیدههای کوانتومی پیوند دهند. برای مثال، IIT بیان میکند که هر سیستم، بسته به میزان اطلاعات یکپارچهای که تولید میکند، میتواند میزانی از آگاهی داشته باشد؛ حتی اگر آن سیستم یک تراشه سیلیکونی باشد. یافتههایی همچون کاهش یکپارچگی اطلاعات در حالت بیهوشی از این نظریه پشتیبانی کردهاند.
با وجود این، نظریه پانسایکسیسم همچنان با چالشهایی روبروست، از جمله مسئله ترکیب تجربهها برای ایجاد آگاهی پیچیده انسانی. برخی نگراناند که نسبت دادن آگاهی به ذرات بنیادین، ارزش این پدیده را کاهش دهد. با این حال، پانسایکسیسم راهی نو برای کاهش شکاف میان ذهن و ماده ارائه میدهد و ممکن است در آینده با کمک فیزیک کوانتوم و علوم اعصاب به چارچوبی علمیتر و آزمودنیتر تبدیل شود.