پیام جوان: نتایج یک پژوهش تازه نشان می‌دهد داروهای پرطرفدار کاهش وزن مانند اوزمپیک و ویگووی برای افرادی که به دلیل استرس، اضطراب یا احساسات منفی دچار «پرخوری عصبی» می‌شوند، چندان کارآمد نیستند. کارشناسان تأکید می‌کنند این داروها با سرکوب احساس گرسنگی عمل می‌کنند و بنابراین بیشتر برای کسانی مؤثرند که به دلیل محرک‌های بیرونی مانند دیدن یا بوییدن غذا پرخوری می‌کنند.
این تحقیق که روی ۹۲ بیمار ژاپنی مبتلا به دیابت نوع ۲ انجام شد، نشان داد در حالی که همه بیماران پس از یک سال کاهش وزن و بهبود شاخص‌های متابولیکی را تجربه کردند، تغییرات پایدار تنها در گروه «پرخوری بیرونی» دیده شد. افرادی با «پرخوری عصبی» یا رژیم‌های سختگیرانه پس از مدتی به الگوهای غذایی پیشین بازگشتند. پژوهشگران نتیجه گرفتند قبل از تجویز داروهای لاغری یا توصیه به جراحی، باید رابطه روانی فرد با غذا مورد بررسی قرار گیرد.
متخصصان تغذیه می‌گویند پرخوری عصبی اغلب با انتخاب غذاهای ناسالم و کم‌مغذی همراه است که باعث افت انرژی و تکرار چرخه پرخوری می‌شود. در مقابل، پرخوری بیرونی بیشتر ناشی از تحریکات محیطی مانند ظاهر یا بوی غذاست. همچنین در رژیم‌های محدودکننده، نگرش افراطی به غذا می‌تواند منجر به پرخوری و احساس گناه شود. رویکرد «تغذیه آگاهانه» پیشنهاد می‌کند غذاها به خوب یا بد تقسیم نشوند و تعادل در رژیم غذایی رعایت شود.
طبق آمار مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌های آمریکا، حدود ۴۰ درصد بزرگسالان این کشور با چاقی زندگی می‌کنند؛ مشکلی که خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی، دیابت نوع ۲، فشار خون بالا و کبد چرب را افزایش می‌دهد. در سال‌های اخیر داروهایی مانند اوزمپیک، ویگووی، زپ‌باند و مانجارو برای درمان چاقی و دیابت نوع ۲ مورد استفاده قرار گرفته‌اند. با این حال، پزشکان همچنان توصیه می‌کنند تغییر سبک زندگی از جمله رژیم غذایی سالم، ورزش منظم و خواب کافی بهترین و پایدارترین راه برای کنترل وزن است.
