پیام جوان: مطالعه‌ای جدید از دانشگاه ساری نشان می‌دهد که ژنتیک نقش قابل توجهی در زمان شروع راه رفتن نوزادان ایفا می‌کند. بر اساس این تحقیق که روی بیش از ۷۰ هزار کودک انجام شده، حدود ۲۵ درصد از تفاوت‌های زمانی در برداشتن اولین قدم‌ها به عوامل ژنتیکی مربوط می‌شود. دانشمندان در این پژوهش ۱۱ نشانگر ژنتیکی مرتبط با زمان شروع راه رفتن شناسایی کرده‌اند.
این یافته‌ها نشان می‌دهد که ژن‌های مرتبط با راه رفتن، نه تنها بر رشد حرکتی بلکه بر رشد مغز، ریسک ابتلا به اختلالاتی مانند بیش‌فعالی (ADHD) و حتی سطح تحصیلات نیز تأثیر دارند. به‌طور جالب توجهی، کودکانی که کمی دیرتر راه می‌روند، در محدوده طبیعی، ژنتیکاً با کاهش ریسک ADHD و احتمال بالاتر موفقیت تحصیلی مرتبط هستند. این موضوع به والدین اطمینان می‌دهد که تفاوت در زمان راه رفتن لزوماً نشانه اختلال نیست.
پژوهشگران امیدوارند که نتایج این تحقیق به درک بهتر دلایل رشد حرکتی کودکان کمک کرده و ابزارهایی برای حمایت از کودکانی با اختلالات حرکتی و یادگیری فراهم کند. این پژوهش با مشارکت دانشمندانی از بریتانیا، هلند و نروژ و با حمایت بنیاد سیمونز برای تحقیقات اوتیسم انجام شده و بر اهمیت بررسی ژنتیکی به‌جای نگرانی بی‌مورد والدین تأکید دارد.
