پیام جوان: اخترشناسان با تحلیل داده‌های تابش زمینه کیهانی، به شواهدی دست یافته‌اند که نشان می‌دهد زمین و کهکشان راه‌شیری در مرکز یک حفره کیهانی عظیم با وسعت دو میلیارد سال نوری قرار دارند. این منطقه دارای چگالی ماده‌ای حدود ۲۰ درصد کمتر از میانگین کیهانی است و ممکن است درک ما از ساختار کیهان را دگرگون کند.
به گزارش ایتنا به نقل از لایوساینس، این یافته که در نشست سالانه انجمن سلطنتی اخترشناسی در انگلستان ارائه شد، می‌تواند راه‌حلی برای یکی از بزرگ‌ترین معماهای کیهان‌شناسی مدرن، یعنی «تناقض هابل»، ارائه دهد. این تناقض به اختلاف میان دو روش رایج برای اندازه‌گیری نرخ انبساط جهان اشاره دارد.
اندازه‌گیری‌های انجام‌شده با تلسکوپ‌های فضایی مانند هابل و جیمز وب نرخ انبساط جهان را ۷۳٫۲ کیلومتر بر ثانیه بر مگاپارسک نشان می‌دهند، در حالی که تحلیل تابش زمینه کیهانی عدد کمتری معادل ۶۷ کیلومتر ارائه می‌دهد. حضور در یک حفره کیهانی می‌تواند توضیح دهد که چرا نرخ‌های محلی و کیهانی این‌چنین متفاوت هستند.
ایندرانیل بانیک، اخترشناس دانشگاه پورتسموث، معتقد است که اگر کهکشان ما در مرکز چنین حفره‌ای قرار داشته باشد، چگالی کمتر ماده باعث تغییر در برداشت ما از انبساط فضا خواهد شد. ایده وجود چنین حفره‌ای از دهه ۱۹۹۰ مطرح شده بود، اما این یافته‌ها آن را به یک نظریه قابل اتکا برای حل اختلافات بنیادین کیهان‌شناسی تبدیل می‌کند.
