پیام جوان: پژوهشگران دانشکده پزشکی هاروارد دریافتند که چربی داخل‌عضلانی، مشابه چربی موجود در گوشت گرانبهای واگیو (Wagyu)، می‌تواند خطر حمله قلبی و نارسایی قلبی را در زنان افزایش دهد، حتی اگر شاخص توده بدنی (BMI) آن‌ها در محدوده طبیعی باشد.
بررسی وضعیت ۶۶۹ زن با درد قفسه سینه
این پژوهش که در مجله European Heart Journal منتشر شده است، بر روی ۶۶۹ زن که به دلیل درد قفسه سینه یا تنگی نفس در بیمارستان بریگهام و زنان تحت نظر بودند، انجام شد. این زنان فاقد شواهدی از بیماری عروق کرونر بودند، اما بررسی‌ها نشان داد که سطح بالای چربی داخل‌عضلانی، خطر حمله قلبی یا نارسایی قلبی را به‌شدت افزایش می‌دهد.
بر اساس این مطالعه، با هر ۱ درصد افزایش در چربی ذخیره‌شده در عضلات، احتمال بروز مشکلات جدی قلبی در آینده تا ۷ درصد بیشتر می‌شود. در مقابل، افرادی که عضله بدون چربی بیشتری دارند، با خطر کمتری مواجه هستند.
نقش چربی داخل‌عضلانی در ایجاد بیماری‌های قلبی
پروفسور ویویانی تاکوئتی، مدیر آزمایشگاه استرس قلبی بیمارستان بریگهام و زنان و عضو هیئت علمی دانشکده پزشکی هاروارد، اعلام کرد که چربی ذخیره‌شده در عضلات می‌تواند التهاب ایجاد کند و بر متابولیسم گلوکز تأثیر بگذارد، که این عوامل به آسیب‌های عروقی منجر می‌شوند.
او افزود:
«دانستن اینکه چربی داخل‌عضلانی خطر بیماری قلبی را افزایش می‌دهد، به ما کمک می‌کند افرادی را که فارغ از شاخص توده بدنی‌شان در معرض خطر هستند، شناسایی کنیم.»
چاقی و شاخص توده بدنی؛ معیارهای ناقص برای پیش‌بینی بیماری‌های قلبی
پروفسور تاکوئتی در ادامه به محدودیت‌های شاخص توده بدنی (BMI) در ارزیابی دقیق سلامت قلب و عروق اشاره کرد و گفت:
«چاقی یکی از بزرگ‌ترین تهدیدهای جهانی برای سلامت قلب و عروق است، اما شاخص توده بدنی هنوز معیاری ناقص و بحث‌برانگیز محسوب می‌شود، به‌ویژه در زنان که ممکن است BMI بالاتر آن‌ها نشان‌دهنده انواع خوش‌خیم‌تر چربی باشد.»
نیاز به تحقیقات بیشتر درباره تأثیر روش‌های درمانی
یکی از سؤالات بی‌پاسخ این مطالعه، تأثیر داروهای کاهش وزن بر چربی داخل‌عضلانی در مقایسه با سایر انواع چربی است. تاکوئتی تأکید کرد که هنوز مشخص نیست آیا کاهش وزن از طریق داروها می‌تواند به کاهش این نوع چربی کمک کند یا خیر.
روش تحقیق و چالش‌های پژوهش
در این پژوهش، بیماران با استفاده از سی‌تی‌اسکن مورد بررسی قرار گرفتند و ترکیب بدنی آن‌ها از نظر میزان چربی و عضله تجزیه و تحلیل شد. وضعیت بیماران با میانگین سنی ۶۳ سال، به مدت شش هفته پیگیری شد تا مشخص شود آیا دچار حمله قلبی یا نارسایی قلبی شده‌اند.
دکتر رانیل د سیلوا از امپریال کالج لندن در سرمقاله‌ای برای این مجله، به محدودیت‌های این پژوهش اشاره کرد. او تأکید کرد که این مطالعه مشاهده‌ای و گذشته‌نگر بوده و عواملی مانند مقاومت به انسولین، رژیم غذایی و فعالیت بدنی در آن لحاظ نشده است.
با این حال، دکتر د سیلوا این تحقیق را یک گام مهم در شناسایی گروه‌های در معرض خطر دانست و ابراز امیدواری کرد که این یافته‌ها مشوق پژوهش‌های بیشتر در این زمینه باشد.
