پیام جوان: بر اساس یافتههای یک مطالعه جدید، دوندگانی که با کیفیت خواب پایین مواجه هستند، تقریباً دو برابر بیشتر از همتایان خود که به خوبی استراحت میکنند، در معرض خطر آسیبدیدگی قرار دارند. این تحقیق تأکید میکند که خواب صرفاً یک عمل ریکاوری نیست، بلکه یک عامل کلیدی و حیاتی در مکانیسمهای پیشگیری از آسیب است. یافتههای اخیر نشان میدهد که جامعه دوندگان، اعم از حرفهای و آماتور، باید اهمیت خواب را به اندازه تمرینات سخت و رژیم غذایی جدی بگیرند.
این مطالعه، رابطه مستقیمی بین مدت و کیفیت پایین خواب و افزایش موارد آسیبهای ورزشی از جمله کشیدگی عضلات، آسیبهای مفصلی و تاندونیت (التهاب تاندون) را به اثبات رسانده است. کارشناسان معتقدند که در طول خواب، بدن فرآیندهای حیاتی ترمیم بافتها، تثبیت حافظه عضلانی و تنظیم هورمونهایی را انجام میدهد که برای حفظ عملکرد فیزیکی و مقاومت بدن در برابر فشار تمرین ضروری هستند. کمبود خواب، این فرآیندها را مختل کرده و بدن را در وضعیتی مستعد آسیب قرار میدهد.
دلیل اصلی این ارتباط آن است که خستگی ناشی از کمبود خواب، به طور مستقیم بر هوشیاری عصبی و زمان واکنش دوندگان تأثیر میگذارد. در هنگام دویدن، حتی کسری از ثانیه تأخیر در واکنشهای عضلانی یا ضعف در ثبات مرکزی بدن میتواند منجر به گامبرداری اشتباه، توزیع نامناسب وزن و در نتیجه، آسیبدیدگیهای جدی شود. بنابراین، خواب کافی، نه تنها برای انرژیرسانی، بلکه برای حفظ دقت فنی در حین ورزش ضروری است.
محققان این حوزه به دوندگان و ورزشکاران استقامتی توصیه میکنند که زمان خواب خود را نه تنها به عنوان یک ریکاوری غیرفعال، بلکه به عنوان بخشی فعال از برنامه تمرینی خود در نظر بگیرند. دستیابی به ۷ تا ۹ ساعت خواب با کیفیت در شب، به ویژه پس از جلسات تمرینی سخت، باید در اولویت قرار گیرد. همچنین، ایجاد یک روال ثابت قبل از خواب و اجتناب از نور آبی دستگاههای الکترونیکی میتواند کیفیت خواب مورد نیاز برای حفظ سلامت اسکلتی-عضلانی را بهبود بخشد.
به طور خلاصه، این تحقیق یک پیام صریح و قوی برای جامعه ورزشی دارد: کسانی که برای دستیابی به عملکرد بهتر در دویدن، زمان خواب خود را فدا میکنند، ریسک بزرگی را پذیرفتهاند. برای کاهش خطر آسیب و اطمینان از تمرینات پایدار و طولانیمدت، دوندگان باید به یاد داشته باشند که تختخواب، به اندازه مسیر دویدن، بخشی از راه موفقیت آنها محسوب میشود.
