پیام جوان: پژوهش جدیدی نشان می‌دهد انسان‌ها به‌سختی می‌توانند میان صدای واقعی و صدای شبیه‌سازی‌شده با هوش مصنوعی تمایز بگذارند. به گزارش یورونیوز، در این مطالعه از شرکت‌کنندگان خواسته شد ۸۰ نمونه صدا را بر اساس شاخص‌هایی مانند اعتمادپذیری و اقتدار ارزیابی کنند. نیمی از صداها واقعی و نیمی دیگر توسط هوش مصنوعی تولید شده بود. نتایج نشان داد که ۵۸ درصد از صداهای مصنوعیِ شبیه‌سازی‌شده از انسان، به اشتباه واقعی تشخیص داده شدند؛ در حالی‌که ۶۲ درصد از صداهای واقعی به‌درستی شناسایی شدند.

دکتر نادین لاوان، استاد روان‌شناسی دانشگاه «کوئین مری لندن»، می‌گوید: «این یافته‌ها نشان می‌دهد صداهای تولیدشده با هوش مصنوعی، به‌ویژه آن‌هایی که از صدای انسان الگوبرداری می‌شوند، تقریباً به اندازه صداهای واقعی طبیعی به گوش می‌رسند. نکته مهم این است که این صداها با ابزارهای عمومی و بدون نیاز به تخصص فنی خاصی ساخته شده‌اند.» به گفته او، این موضوع اهمیت تدوین چارچوب‌های اخلاقی و قانونی برای حفظ «مالکیت صوتی» افراد را برجسته می‌کند.

اما در کنار پیشرفت فنی، نگرانی‌های امنیتی و اخلاقی نیز افزایش یافته است. فناوری شبیه‌سازی صدا اکنون به ابزاری برای کلاهبرداری‌های تلفنی تبدیل شده است؛ مواردی که در آن کلاهبرداران با تقلید صدای نزدیکان قربانی، از شبکه‌های اجتماعی یا ویدیوها سوءاستفاده می‌کنند. همچنین، استفاده از «جعل عمیق صوتی» برای تقلید از سیاستمداران و روزنامه‌نگاران با هدف انتشار اطلاعات نادرست رو به گسترش است. کارشناسان تأکید دارند شرکت‌های توسعه‌دهنده این فناوری باید با نهادهای اخلاقی و قانون‌گذاران همکاری کنند تا از سوءاستفاده‌های احتمالی جلوگیری شود.

با این حال، کاربردهای مثبت این فناوری نیز قابل توجه است. صداهای مصنوعی می‌توانند برای افرادی که توانایی گفتار خود را از دست داده‌اند یا در آموزش و رسانه فعالیت می‌کنند، فرصت‌های جدیدی فراهم کنند. به گفته دکتر لاوان، فناوری جدید امکان شخصی‌سازی کامل صدا را فراهم می‌کند؛ به‌طوری‌که فرد می‌تواند صدای خود را بازسازی کرده یا صدایی تازه متناسب با هویتش طراحی کند. افزون بر این، فناوری ترجمه صوتی مبتنی بر هوش مصنوعی قادر است یک صدا را در زبان‌های مختلف بازتولید کند، امکانی که می‌تواند ارتباطات جهانی و فرهنگی را دگرگون سازد.