پیام جوان: پژوهشهای اخیر دانشمندان علوم اعصاب دانشگاه آکسفورد، ارتباطی معنادار میان وزوز گوش (تینیتوس) و الگوهای خواب را آشکار ساخته است. بر اساس این یافتهها، فعالیت امواج آهسته مغزی در مرحله خواب عمیق قادر است مدارهای عصبی مسئول ایجاد وزوز گوش را سرکوب کند. وزوز گوش، عارضهای نسبتاً شایع است که حدود ۱۴ درصد از بزرگسالان را دستکم یک بار در زندگی تحت تأثیر قرار میدهد و به صورت صداهای خیالی نظیر زنگ، وزوز یا خشخش بدون منشأ خارجی شنیده میشود.
این عارضه، که در اغلب موارد موقتی است، میتواند در برخی افراد به حالتی پایدار و آزاردهنده تبدیل شود و زندگی روزمره را مختل کند. بر اساس یک نظرسنجی گسترده در ۱۲ کشور اروپایی، نزدیک به یک هفتم بزرگسالان با وزوز گوش مواجه هستند، اگرچه تنها حدود ۲ درصد از جمعیت جهان به نوع شدید آن دچارند. وزوز گوش به خودی خود یک بیماری مستقل محسوب نمیشود، بلکه پزشکان آن را نشانهای از مشکلات زمینهای دیگر میدانند و درمان قطعی برای آن وجود ندارد؛ مداخلات پزشکی عمدتاً بر کاهش فشار روانی و کمک به سازگاری با این صداها متمرکز است.
تحقیقات دانشگاه آکسفورد نشان میدهد که وزوز گوش در طول خواب ناپدید نمیشود، بلکه با ریتمهای مغزی مرتبط با خواب در تعامل است. امواج آهسته در خواب عمیق میتوانند فعالیت بیشازحد مدارهای عصبی مرتبط با وزوز گوش را آرام کنند. متقابلاً، وزوز گوش نیز میتواند الگوهای خواب را مختل کرده و منجر به بیخوابی یا کاهش کیفیت خواب در افراد مبتلا شود. پژوهشهای دیگر نیز این موضوع را تأیید میکنند که شدت وزوز گوش پس از خواب سبک افزایش یافته، در حالی که خواب طولانی و عمیق میتواند به کاهش آن کمک کند.
این یافتهها حاکی از آن است که وزوز گوش فراتر از یک علامت ساده بوده و ارتباطی عمیق با فعالیتهای مغزی دارد. این ارتباط میتواند افقهای جدیدی برای درمان بگشاید، از جمله تمرکز بر بهبود خواب عمیق از طریق بهداشت خواب، تحریک صوتی، یا داروهایی که مراحل خواب عمیق را تقویت میکنند. وزوز گوش مزمن و کمبود خواب میتواند تمرکز، عملکرد شغلی و روابط اجتماعی را مختل کرده و با افسردگی و مشکلات روانی همراه باشد. اگرچه اثربخشی خواب عمیق نشانهای امیدبخش است، اما هنوز یک درمان قطعی محسوب نمیشود.
