«تیموتی ری براون» ۵۴ ساله به عنوان نخستین فردی که از ویروس HIV رهایی یافته و با عنوان «بیمار برلین» شناخته می‌شد، به خاطر ابتلا به سرطان خون درگذشت.
ری براون در سال ۱۹۹۵ و در حالی که در آلمان در حال تحصیل بود متوجه شد که به این ویروس مرگبار مبتلا شده است. وی با استفاده از ترکیبی از داروهای ضد ویروس های بازگشتی توانست ۱۰ سال بیماری خود را تحت کنترل داشته و از پیشرفت آن جلوگیری نماید.
مشکل اما اینجا بود که پزشکان اعلام کردند که وی به سرطان خون نیز مبتلا شده است. براون برای درمان سرطان مذکور ناگزیر به شیمی درمانی و پیوند مغز استخوان شد و در سال ۲۰۰۷ پیوند مغز استخوان را از فردی دریافت کرد که در اثر جهش ژنتیکی «دلتا ۳۲» در برابر این ویروس ها مقاوم شده بود. وی پس از پیوند مغز استخوان، دست از مصرف داروهای ضد ویروس های برگشتی برداشت اما حتی تا یک دهه بعد نیز هیچ گونه ویروس فعال HIV در بدن او وجود مشاهده نشد.
در سال ۲۰۰۸ پزشکان طی کنفرانسی بدون افشای هویت ری براون از درمان فردی با عنوان «بیمار برلین» خبر دادند. ۲ سال بعد او هویت خود را افشا کرده و با برگزاری کنفرانس‌ها و حتی تاسیس یک بنیاد سعی کرد تا به نمادی از امید برای بیماران مبتلا به HIV بدل شود و در این زمینه هم موفق شد اما سرانجام سرطان خون او را به چنگال مرگ سپرد.
پس از ری براون فرد دیگری به نام «آدام کاستیخو» تبدیل به دومین بیمار مبتلا به ایدز شد که توانست بر این ویروس مهلک غالب شود. برای درمان کاستیخو علاوه بر داروهای ایدز از سلول‌های بنیادی نیز استفاده شد که در نتیجه ده‌ها ماه پس از توقف استفاده از داروها نیز شواهدی از بازگشت ویروس‌ها در کار نبود. اگوست گذشته نیز بدن زنی آمریکایی بدون انجام عمل خطرناک مغز استخوان از ویروس HIV پاکسازی شد.
