یک استارتاپ آمریکایی به نام استارکلود، که قبلاً با نام لومِن اوربیت شناخته می‌شد، قصد دارد نخستین ماهوارهٔ خود با نام «استارکلود-۱» را به فضا بفرستد. این ماهواره به پردازنده‌های قدرتمند H100 و شتاب‌دهنده‌های هوش مصنوعی شرکت انویدیا مجهز است و برای ایجاد اولین دیتاسنترهای فضایی به کار گرفته می‌شود. این پروژه به دنبال پاسخ‌گویی به نیاز روزافزون برای توان پردازشی در حوزهٔ هوش مصنوعی است و قرار است در همکاری با شرکت اسپیس‌ایکس و راکت فالکون ۹ به فضا پرتاب شود.

یکی از مزیت‌های اساسی دیتاسنترهای فضایی بهره‌گیری دائمی از انرژی خورشیدی و کاهش مشکل دفع حرارت به دلیل وجود خلأ در فضاست. این عوامل امکان استفاده پیوسته از منابع انرژی پاک و کارآمد را فراهم می‌کنند و موجب می‌شود که در مقایسه با دیتاسنترهای زمینی، هزینه تولید برق و خنک‌سازی به میزان قابل توجهی کاهش یابد. مدیران استارکلود می‌گویند که توان پردازشی در فضا به کاربران زمینی ارائه می‌شود و می‌تواند نیاز بازار جهانی هوش مصنوعی را برآورده کند.

فیلیپ جانستون، یکی از بنیان‌گذاران این استارتاپ، پیش‌بینی کرده است که طی ده سال آینده بخش عمده‌ای از دیتاسنترهای جدید در خارج از جو زمین ساخته خواهند شد. او معتقد است که رشد انفجاری استفاده از هوش مصنوعی موجب افزایش ۱۶۵ درصدی تقاضای برق دیتاسنترها تا سال ۲۰۳۰ خواهد شد و محدودیت منابع زمین، شرکت‌ها را به سمت راه‌حل‌های فضایی سوق می‌دهد. طبق برنامه‌ریزی، پس از پرتاب آزمایشی استارکلود-۱، نسخهٔ تجاری و بزرگتری از این ماهواره با نام «استارکلود-۲» در سال آینده به فضا ارسال خواهد با وجود جذابیت این پروژه، کارشناسان هشدار می‌دهند که توسعه دیتاسنترهای فضایی با چالش‌هایی نظیر طوفان‌های خورشیدی، تهدیدهای ناشی از زباله‌های فضایی و رقابت‌های ژئوپولیتیکی روبرو خواهد بود. همچنین، تنها بخش آلاینده‌ی این طرح، پرتاب موشک‌ها و انتشار کربن ناشی از آن‌هاست که باید راهکاری برای کاهش آثار مخرب زیست‌محیطی آن ارائه شود. با این حال، مدیران استارکلود معتقدند که مزایای اقتصادی و زیست‌محیطی ایجاد دیتاسنترهای فضایی به حدی است که در آینده نزدیک بسیاری از شرکت‌ها به استفاده از این زیرساخت‌ها روی خواهند آورد.شد.