به نقل از گاردین، دانشمندان برای این کار بخش کوچکی از بافت‌های روده انسان که حاوی سلول‌های بنیادی بود را جدا کرده و پروتئین‌هایی را به آن اضافه کردند که موجب رشد سلول‌های بنیادی می‌شد.

در این روند ریزارگان هایی به وجود آمد که در کبد، لوزالمعده، مثانه و غیره هم برای ترشح مایعات موجود است. از این روش قبلاً برای پرورش غدد تولید سم مار در شرایط آزمایشگاهی استفاده شده بود و این بار دانشمندان با تغییراتی از همین روش برای تولید غدد اشک انسان استفاده کردند.

ابتدا ترکیبات یادشده برای بازسازی غدد اشک موش به کار گرفته شدند و سپس ترکیبات بافت‌های بدن انسان که در یک ژل مخصوص پرورش داده شده بودند بعد از یک هفته نگهداری غدد تولید اشک را به وجود آوردند. این غدد شبیه به بالن‌هایی کوچک هستند.

خروج اشک از چشم برای حفاظت از قرنیه، روان کردن سطح چشم، محافظت از عفونت‌ها و غیره کاربرد دارد و پژوهشگران در تلاش هستند سازوکاری که موجب دستور مغز به چشم برای تولید اشک می‌شود را نیز با دقت بیشتری شناسایی کنند.