پیام جوان: آمارها در روز جهانی سکته مغزی (۲۹ اکتبر) حاکی از یک تغییر الگوی نگران‌کننده در حوزه سلامت هستند: افزایش چشمگیر وقوع سکته مغزی در افراد زیر ۴۵ سال. در حالی که سکته مغزی به‌طور سنتی به افراد مسن نسبت داده می‌شد، یافته‌های اخیر نشان می‌دهند که فاکتورهای سبک زندگی مدرن به سرعت در حال تبدیل شدن به عوامل خطر جدی برای جمعیت جوان‌تر هستند. این روند هشداردهنده، نیاز به بازنگری در عادات روزمره و افزایش آگاهی در میان این گروه سنی را برجسته می‌سازد.

یکی از دلایل اصلی این موج جدید، شیوع فزاینده بیماری‌هایی است که زمانی مختص بزرگسالان بودند، از جمله فشار خون بالا، دیابت و چاقی، که همگی به شدت با رژیم غذایی نامناسب و سبک زندگی کم‌تحرک گره خورده‌اند. به علاوه، استرس مزمن ناشی از فشارهای شغلی و اجتماعی، و افزایش زمان استفاده از نمایشگرها، به طور مستقیم به آسیب‌رساندن به عروق خونی مغز کمک می‌کنند. کارشناسان تأکید می‌کنند که این عوامل محیطی و رفتاری، خطر “حملات مغزی” را برای افراد در دهه‌های ۳۰ و ۴۰ زندگی‌شان افزایش داده است.

در کنار عوامل فیزیکی، مسائل مربوط به سلامت روان نیز نقش مهمی ایفا می‌کنند. تحقیقات نشان داده‌اند که مبارزه با استرس‌های روانی، افسردگی و اضطراب مزمن در میان جوانان، خطر ابتلا به سکته مغزی را بالا می‌برد. همچنین، استفاده از برخی داروها مانند داروهای ضدبارداری هورمونی می‌تواند شانس تشکیل لخته خون را افزایش دهد، که خود یک ریسک فاکتور مستقیم برای سکته است. این پیچیدگی عوامل نشان‌دهنده لزوم یک رویکرد جامع برای پیشگیری است.

برای به حداقل رساندن این ریسک‌ها، متخصصان یک فرمول سه‌مرحله‌ای ساده را توصیه می‌کنند. گام اول، تمرکز بر تغییرات اساسی در سبک زندگی است، مانند اتخاذ یک رژیم غذایی سالم‌تر، ترک سیگار و افزایش فعالیت بدنی. گام دوم، پایش و کنترل دقیق بیماری‌های زمینه‌ای مانند فشار خون بالا و دیابت است، که باید به‌طور منظم توسط پزشک کنترل شوند. گام سوم، افزایش آگاهی و تشخیص سریع علائم سکته (مانند افتادگی صورت، ضعف دست و مشکلات گفتاری) برای اقدام فوری است.

در نهایت، این روز جهانی سکته مغزی فرصتی است تا جامعه و سیستم‌های سلامت در سراسر جهان، رویکردهای پیشگیرانه خود را برای شامل شدن جمعیت‌های جوان‌تر توسعه دهند. با توجه به اینکه تأخیر در تشخیص و درمان در جوانان به دلیل عدم آگاهی می‌تواند وضعیت را بدتر کند، تمرکز بر آموزش عمومی و تشخیص به‌موقع نه تنها جان‌ها را نجات می‌دهد، بلکه پیش‌آگهی بهبود را برای نسل‌های آینده بهبود می‌بخشد.