پیام جوان: یک بازبینی مستقل از بخش آموزش عالی بریتیش کلمبیا با هدف افزایش پایداری اقتصادی آن، اخیراً اعلام شده است که به عقیده اعضای جامعه دانشگاهی مزایایی در پی خواهد داشت. با این حال، دانشجویان نگرانیهایی در مورد پیامدهای احتمالی این بازبینی بر شهریههای تحصیلی خود دارند. این اقدام در پی چالشهای مالی فزایندهای صورت میگیرد که شامل کاهش کمکهزینههای دانشجویان بینالمللی توسط دولت فدرال، تورم و کاهش یا ثبات ثبتنام دانشجویان داخلی است، عواملی که به کاهش قابل توجه درآمد موسسات و پیشبینی کسری بودجه برای بسیاری از آنها منجر شده است.
جسی سانر، وزیر آموزش عالی و مهارتهای آینده، در یک کنفرانس خبری از آغاز این بازبینی خبر داد و اذعان کرد که مدل فعلی از دیدگاه اساتید، کارکنان، مدیران و دانشجویان ناپایدار است. برآورد میشود که کاهش شهریه دانشجویان بینالمللی سالانه ۳۰۰ میلیون دلار از درآمد موسسات آموزش عالی بریتیش کلمبیا را کاهش دهد و ۱۹ مورد از ۲۵ موسسه استان طی سه سال آینده حداقل یک کسری بودجه سالانه را پیشبینی میکنند. این بازبینی که بلافاصله آغاز شده و توسط دان اویسون، معاون سابق وزیر، رهبری میشود، حوزههای حاکمیت، عملیات، ارائه برنامه و پایداری مالی را پوشش خواهد داد. با این حال، وزیر سانر تصریح کرده است که استان در موقعیتی نیست که بودجه اضافی به موسسات اختصاص دهد.
در حالی که دکتر ایرینی، رئیس دانشگاه تامپسون ریورز (TRU)، این بازبینی را “ضروری و خوشایند” خوانده و با خوشبینی به آن مینگرد، نیتن لین، مدیر اجرایی اتحادیه دانشجویان TRU، آن را “لحظهای محوری” برای آموزش عالی استان میداند. لین ابراز امیدواری کرده که این بازبینی به توزیع عادلانهتر بودجه منجر شود، اما نگرانیهای جدی نیز دارد. او به ویژه نگران لغو سقف ۲ درصدی افزایش سالانه شهریه برای دانشجویان داخلی است و بیم آن دارد که دانشجویان داخلی مجبور به جبران کمبودهای مالی ناشی از اتکای بیش از حد به شهریه دانشجویان بینالمللی شوند. گاوین دیو، نماینده مجلس، نیز با یادآوری سابقه افزایش شدید شهریهها پس از لغو انجماد قبلی، خواستار حفظ این سقف شده است.
اهداف بازبینی شامل شناسایی فرصتها برای تنظیم یا بهبود درآمد و بررسی سیاستهای شهریه با هدف اصلاح ناهنجاریها به جای افزایشهای گسترده است. این بازبینی همچنین به دنبال شناسایی فرصتها برای یکپارچهسازی موسسات، کاهش تکرار برنامهها در دانشگاهها و طراحی برنامههایی برای تشویق همکاری به جای رقابت برای جذب دانشجو است. دکتر ایرینی ابراز امیدواری کرده که این فرآیند به پایداری بلندمدت و ایجاد “اکوسیستم شبکهای” از موسسات منجر شود که بهتر به دانشجویان خدمت کند. با این حال، لین تاکید میکند که در حالی که رفع تکرار برنامهها و همپوشانی نهادی میتواند سیستم را بهبود بخشد، بدون افزایش بودجه، حل کامل بحران مالی بخش آموزش عالی دشوار خواهد بود.















