پیام جوان: یافتههای یک مطالعه جدید نشان میدهد که “رفاه ذهنی سابجکتیو” یا همان خوشبختی، تنها پس از عبور از یک آستانه مشخص، میتواند به عنوان یک دارایی برای سلامت عمومی یک جمعیت عمل کند و میزان مرگومیر ناشی از بیماریهای مزمن مانند بیماری قلبی، سرطان و دیابت را کاهش دهد. این تحقیق، که دادههای ۱۲۳ کشور را در طول سالهای ۲۰۰۶ تا ۲۰۲۱ تحلیل کرده، مشخص کرده است که این آستانه بحرانی، تقریباً ۲.۷ در مقیاس “نردبان زندگی” (Life Ladder scale) است. این مقیاس، شاخصی جهانی برای سنجش سطح رفاه شهروندان محسوب میشود.
نویسندگان این پژوهش که در نشریه Frontiers in Medicine به چاپ رسیده، تأکید میکنند که زیر این سطح آستانه، افزایش خوشبختی هیچ تأثیر قابل اندازهگیریای بر کاهش مرگومیر ناشی از بیماریهای غیرواگیر (NCDs) ندارد. با این حال، هنگامی که سطح رفاه ذهنی از این نقطه عبور میکند، هر یک درصد افزایش در سطح خوشبختی، با کاهش ۰.۴۳ درصدی در نرخ مرگومیر ناشی از بیماریهای مزمن (در سنین ۳۰ تا ۷۰ سال) همراه است. این یافته، ارتباط عمیقی را میان سلامت روان در سطح جامعه و پیامدهای سلامت جسمانی افراد نشان میدهد.
محققان توضیح میدهند که این بهبود در نرخ مرگومیر، زمانی حاصل میشود که دولتها و سیاستگذاران بتوانند میانگین نمره کشور خود را به بالای این نقطه عطف برسانند. این امر نه تنها بر اهمیت رفاه فردی، بلکه بر نقش دولتها در ایجاد شرایطی برای خوشحالی عمومی نیز تأکید میکند. اقدامات پیشنهادی شامل ترویج سبک زندگی سالم، مقابله با چاقی، وضع استانداردهای سختگیرانهتر برای کیفیت هوا و افزایش سرانه مخارج بهداشت و درمان است.
این مطالعه، دیدگاه سنتی در مورد مداخلات صرفاً پزشکی برای مقابله با بیماریهای مزمن را به چالش میکشد و بر نقش تعیینکننده عوامل اجتماعی و محیطی تأکید میکند. به نظر میرسد که ارتقاء وضعیت ذهنی جمعیت، از طریق بهبود محیط زندگی و ترویج عادات سالم، میتواند یک چرخه تقویتکننده مثبت ایجاد کند که به نوبه خود، منجر به افزایش خوشبختی و افزایش طول عمر همراه با سلامت بیشتر میشود.
در نهایت، نتایج این تحقیق پیام مهمی برای سیاستهای سلامت عمومی دارد: خوشبختی تنها یک هدف مطلوب نیست، بلکه یک عامل استراتژیک و حیاتی در مبارزه با بزرگترین قاتلان سلامت عمومی است. استراتژیهای بهداشت عمومی که رفاه را فراتر از این نقطه عطف ارتقاء میدهند، در کنار رسیدگی به مسائلی مانند مصرف الکل و خطرات محیطی، میتوانند نویدبخش طول عمرهای سالمتر و زندگیهایی رضایتبخشتر باشند.






