پیام جوان: در یک خبر مهم در حوزه سلامت و سبک زندگی، محققان دانشگاه ولونگونگ استرالیا از آغاز یک کارآزمایی بالینی جدید با عنوان “HALT-MS” خبر دادند. این مطالعه بر روی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) متمرکز است و هدف آن بررسی تأثیرات تغییرات جامع در سبک زندگی برای بهبود مدیریت بیماری و افزایش رفاه کلی این بیماران است. این رویکرد، پتانسیل رژیم غذایی، ورزش و حمایت روانشناختی را به عنوان ابزارهای قدرتمند خودمدیریتی در کنار درمان‌های دارویی سنتی، برجسته می‌سازد.
برنامه HALT-MS یک برنامه شش ماهه مبتنی بر تله‌هلث (سلامت از راه دور) است که توسط پروفسور یاسمین پروبست هدایت می‌شود. این برنامه سه جزء حیاتی را با هم ترکیب می‌کند: مشاوره تخصصی در مورد رژیم غذایی، راهنمایی برای فعالیت بدنی و ارائه پشتیبانی روانشناختی. بیماران در این دوره، با متخصصان بهداشتی به صورت از راه دور در تماس خواهند بود تا استراتژی‌های تغییر پایدار در سبک زندگی خود را بیاموزند. این مدل، دسترسی به مراقبت‌های تخصصی را برای افراد در مناطق مختلف آسان‌تر می‌سازد.
پروفسور پروبست که خود با بیماری ام‌اس زندگی می‌کند، هدف اصلی این تحقیق را درک چگونگی کمک رژیم غذایی، فعالیت بدنی و استراتژی‌های تغییر رفتار به کاهش تأثیر ام‌اس بر زندگی بیماران و بهبود کیفیت زندگی آن‌ها عنوان کرده است. به گفته او، چاقی و سوءتغذیه می‌تواند شدت علائم ام‌اس را افزایش دهد. بنابراین، این برنامه به دنبال ایجاد تغییرات پایداری است که نه تنها به حفظ وزن سالم کمک می‌کند، بلکه خستگی، کیفیت خواب و عملکرد روزمره را نیز بهبود می‌بخشد.
جنبه نوآورانه دیگر این کارآزمایی، بررسی ارتباط بین رژیم غذایی، درک چشایی و میکروبیوم دهان در بیماران ام‌اس است؛ حوزه‌ای که تاکنون تحقیقات کمتری بر روی آن انجام شده است. نتایج این بخش از مطالعه می‌تواند بینش‌های جدیدی در مورد نقش تغذیه در پیشرفت بیماری و راه‌های کاهش التهاب از طریق بهبود سلامت دهان و روده ارائه دهد. این رویکرد چندوجهی نشان‌دهنده یک تحول در نحوه مدیریت بیماری‌های مزمن است.
در نهایت، کارآزمایی HALT-MS که با حمایت مالی قابل توجهی همراه است، نه تنها به دنبال بهبود شرایط شرکت‌کنندگان فعلی است، بلکه امیدوار است تا شواهد علمی لازم را برای ادغام رسمی مداخلات سبک زندگی در پروتکل‌های استاندارد درمان ام‌اس فراهم کند. این پروژه یک گام مهم به سوی توانمندسازی بیماران برای خودمدیریتی فعال‌تر علائم و ارتقاء سطح رفاه آن‌ها از طریق ابزارهایی است که در اختیار خودشان قرار دارد.
