پیام جوان: یک بررسی جدید علمی نشان میدهد که صدسالههای ایتالیایی، در مقایسه با جمعیت عمومی، سهم بالاتری از دیانای به ارث رسیده از انسانهای شکارچیـگردآورنده باستان (WHG) دارند. این کشف مهم میتواند به درک عمیقتر سازوکارهای پیری و عواملی که به طول عمر کمک میکنند، منجر شود. مطالعات پیشین نیز به نقش ژنهای “خوب” و عوامل محیطی در افزایش طول عمر اشاره کرده بودند.
ایتالیا به عنوان یکی از کشورهایی با بیشترین تعداد افراد صدساله در جهان شناخته میشود، اما دلایل دقیق این پدیده تاکنون نامشخص باقی مانده بود. برای روشن شدن این موضوع، دانشمندان ژنوم بیش از ۳۰۰ فرد صدساله را با حدود ۷۰۰ فرد بزرگسال سالم در سن ۵۰ سالگی مقایسه کردند. سپس، دیانای این افراد با ژنومهای باستانی چهار گروه کلیدی که ایتالیای امروزی را شکل دادهاند، از جمله شکارچیـگردآورندگان غربی، کشاورزان نوسنگی و گروههای عصر برنز، مورد تحلیل قرار گرفت.
نتایج این پژوهش که در مجله GeroScience منتشر شده است، حاکی از آن است که افرادی که به سن صدسالگی رسیدهاند، به طور معنیداری مقدار بیشتری از دیانای شکارچیـگردآورنده غربی (WHG) را در خود جای دادهاند. این مطالعه نشان داد که با هر افزایش اندک در میزان این دیانای باستانی، احتمال رسیدن فرد به صدسالگی تا ۳۸ درصد افزایش مییابد. نکته قابل توجه دیگر آن است که زنانی با نسبت بالاتر این دیانای، بیش از دو برابر مردان شانس صدساله شدن را داشتهاند.
پژوهشگران بر این باورند که این گونههای ژنتیکی مرتبط با طول عمر، احتمالا در دوران باستان و به ویژه در آخرین عصر یخبندان، زمانی که نیاکان انسان در شرایط سخت و با منابع غذایی محدود زندگی میکردند، انتخاب طبیعی شدهاند. فرضیه این است که برخی از این ژنها ممکن است به بهبود سوختوساز بدن، پردازش کارآمدتر غذا و محافظت از بدن در برابر استرسهای مرتبط با افزایش سن کمک کنند. این یافتهها تاکید میکنند که یک مولفه ژنتیکی پیشا-نوسنگی، که با جابهجاییهای جمعیتی در اروپا پس از آخرین بیشینه یخبندان مرتبط است، میتواند امروزه برای طول عمر مفید باشد.
