بحران املای کودکان: آیا فناوری و رویکردهای آموزشی مقصرند؟

پیام جوان: در سال‌های اخیر، نگرانی‌های فزاینده‌ای درباره افت مهارت‌های املایی در میان دانش‌آموزان ابتدایی مشاهده شده است. کارشناسان آموزشی این پدیده را عمدتاً ناشی از کاهش آموزش رسمی املا در مدارس و افزایش اتکا به ابزارهای فناورانه می‌دانند. به‌ویژه پس از همه‌گیری کرونا و گسترش آموزش مجازی، استفاده از نرم‌افزارهایی چون Google Docs، Grammarly و ChatGPT به جای تمرین‌های سنتی املا، به یک رویه غالب تبدیل شده است.

به گزارش ایتنا و نقل از Mashable، متخصصان سوادآموزی هشدار می‌دهند که تکیه صرف بر فناوری بدون بنیان‌های قوی املایی، مانع از توسعه صحیح مهارت‌های نوشتاری، خواندن و درک مطلب در کودکان می‌شود. این وضعیت به‌ویژه برای دانش‌آموزان دارای اختلالات یادگیری مانند نارساخوانی (دیسلکسی) خطرناک است؛ زیرا ابزارهای تصحیح خودکار ممکن است مشکلات اساسی آنان را پنهان کرده و تشخیص و درمان بهنگام را دشوار سازند. ریشه این تغییر رویکرد به دهه‌های ۸۰ میلادی بازمی‌گردد که نظریه «زبان کامل» جایگزین آموزش صریح سواد شد؛ نظریه‌ای که فرض می‌کرد کودکان به‌طور طبیعی از طریق خواندن، املا را فرا می‌گیرند، فرضیه‌ای که تحقیقات اخیر آن را رد کرده‌اند.

یکی دیگر از چالش‌های موجود، عدم آموزش کافی معلمان در زمینه تدریس روشمند املا و کمبود منابع آموزشی مناسب در این حوزه است. این خلأ در سیستم آموزشی، والدین را بر آن داشته تا خود به دنبال راهکارهایی برای تقویت املای فرزندانشان باشند. بسیاری از خانواده‌ها اکنون مجبورند نقش مکمل مدرسه را ایفا کرده و با جستجو برای منابع معتبر، کمبودهای آموزشی را جبران کنند.

در چنین شرایطی، توصیه می‌شود والدین فعالانه از برنامه‌های آموزشی املا در مدارس فرزندانشان مطلع شوند. همچنین، بهره‌گیری از منابع مکمل خانگی مانند کتاب‌هایی چون «منطق املا در زبان انگلیسی» و مجموعه «اتصالات املایی» یا وب‌سایت‌هایی نظیر TextProject که خانواده‌های واژگانی پرکاربرد را معرفی می‌کنند، می‌تواند بسیار مؤثر باشد. تقویت مهارت املا، نه تنها برای موفقیت تحصیلی، بلکه برای توانایی ارتباطی و ابراز وجود مؤثر کودکان در آینده‌ای نزدیک، حیاتی است.