پیام جوان: یک مطالعه جدید که توسط محققان دانشگاه کالج لندن (UCL) انجام شده و نتایج آن در نیویورکپست بازتاب یافته است، نشان میدهد که ارتباط بین افسردگی در میانسالی و خطر ابتلا به زوال عقل ممکن است پیچیدهتر از تصورات قبلی باشد. این پژوهش بر روی دادههای ۵۸۱۱ فرد میانسال بین ۴۵ تا ۶۹ سال متمرکز شد که علائم افسردگی آنها پیش از بروز زوال عقل ثبت شده بود. پس از یک دوره پیگیری ۲۵ ساله، مشخص شد که ۱۰ درصد از شرکتکنندگان به زوال عقل مبتلا شدهاند. تحلیلها حاکی از آن است که افراد مبتلا به افسردگی در میانسالی، ۲۷ درصد بیشتر در معرض خطر زوال عقل قرار دارند، اما این افزایش خطر به طور خاص در میان افراد زیر ۶۰ سال و با بروز شش علامت مشخص، به وضوح مشاهده شد.
این شش علامت کلیدی که ارتباط معناداری با افزایش خطر زوال عقل داشتند، شامل از دست دادن اعتماد به نفس، ناتوانی در مواجهه و کنار آمدن با مشکلات، فقدان احساس گرمی و محبت به دیگران، احساس عصبانیت و تنش شدید، نارضایتی از نحوه انجام کارها و دشواری در تمرکز بودند. یافتهها نشان داد که از دست دادن اعتماد به نفس و مشکل در کنار آمدن با مسائل زندگی، هر کدام به تنهایی، با افزایش ۵۰ درصدی خطر ابتلا به زوال عقل همراه بودند. این در حالی است که برخی دیگر از علائم رایج افسردگی مانند بیحوصلگی، افکار خودکشی یا مشکلات خواب، ارتباط بلندمدت و معناداری با بروز زوال عقل از خود نشان ندادند.
فیلیپ فرانک، نویسنده اصلی این مطالعه، تاکید میکند که خطر زوال عقل بیشتر به مجموعهای محدود از علائم افسردگی مرتبط است، نه افسردگی به عنوان یک اختلال کلی. به گفته تیم پژوهشی، علائمی نظیر کاهش اعتماد به نفس، دشواری در مواجهه با مشکلات و ضعف تمرکز، میتوانند منجر به انزوای اجتماعی و کاهش تجربیات ذهنی محرک شوند که این عوامل به نوبه خود تابآوری شناختی را تضعیف میکنند. این نتایج حاکی از آن است که تمرکز بر درمان و مدیریت این شش علامت کلیدی در افراد میانسال میتواند در آینده به کاهش قابل توجه خطر ابتلا به زوال عقل کمک کند و فرصتهای جدیدی برای پیشگیری زودهنگام فراهم آورد.
گیل لیوینگستون، از دیگر نویسندگان این تحقیق، این رویکرد جدید را در فهم ارتباط میان افسردگی و زوال عقل بسیار مهم ارزیابی کرده و خاطرنشان ساخت که افسردگی یک مفهوم گسترده است و لزوماً یک بیماری واحد محسوب نمیشود. با وجود اهمیت این یافتهها، تیم تحقیقاتی به محدودیتهای مطالعه اشاره کرده و بر لزوم انجام تحقیقات بیشتر برای بررسی اعتبار این علائم هشداردهنده در میان زنان و سایر گروههای نژادی تاکید کردند. در حال حاضر، اگرچه درمان قطعی برای زوال عقل وجود ندارد، اما مداخلات و درمانهای موجود میتوانند به کنترل علائم و کند کردن روند پیشرفت بیماری یاری رسانند.
